نقاشی دیجیتال

ویژگی های بصری

جدا از ابزارهای سنتی، جعبه نقاشی مجازی حاوی ابزارهایی است که خارج از کامپیوتر وجود ندارند. استفاده از این سازها نقاشی دیجیتال را از غیر دیجیتال متمایز می کند. ویژگی‌های معمولی را می‌توان به قدرت رایانه در اتصال فرمول‌های هندسی به خطوط و اشکال ردیابی کرد. در حالی که برای دست انسان غیرممکن است که اشکال دقیقاً یکسان ایجاد کند، یا یک دایره کامل یا یک خط کاملاً مستقیم بسازد، برای یک رایانه انجام کاری جز این دشوار است.

نقاشی ترکیبی وکتور – شطرنجی و عکاسی جدید تا حدی از آن استفاده می کند. نقاشی شطرنجی طبق تعریف از هیچ شکل مبتنی بر فرمول استفاده نمی کند. با این حال، ویژگی‌های دیجیتالی گاهی اوقات در نکات براش مخصوص نرم‌افزار و همچنین در صافی رایج نمایش فیزیکی وجود دارد. تشخیص اشکال مبتنی بر فرمول با درجه ای از کمال که به معنای واقعی کلمه غیرانسانی است، آسان است. آنها شباهت هایی به برش های کاغذی یا هنرهای استنسیل دارند.

ویژگی های نقاشی دیجیتال خاص عبارتند از:

1. انتقال واضح بین پنجره های رنگی
2. شفافیت
3. تقارن
4. تکرار دقیق
5.  دایره ها، مربع ها و سایر اشکال عالی
6.  برجسته کردن، سایه زدن و سایر توهمات سه بعدی
7.  شیب کاملا صاف
8.  صفحات رنگی ۱۰۰٪ تک رنگ
9.  نداشتن ضربه قلم مو
10.  فرم های اسلالوم یا تلنگر
11.  اثرات تبدیل های خودکار (آینه، موج، چرخش، برش، ضرب و غیره)

صاف بودن نمایش فیزیکی برای رسانه دیجیتال معمولی است. می توان یک توهم متقاعد کننده از بافت روی بوم مجازی ایجاد کرد، اما این را به بافت واقعی روی کاغذ، dibond، perspex و غیره ترجمه نکرد.

                                نقاشی وکتور
Van de Ven: Wishful Weightwatcher (2015)

تفاوت در روش در نقاشی دیجیتال

خودانگیختگی

در اکثر برنامه‌ها می‌توان تمام یا تعداد زیادی از ضربه‌های قلم مو و سایر اقدامات را بدون هیچ اثری لغو کرد. یک نقاشی دیگر با یک ضربه قلم مو خراب نمی شود. گزینه «لغو» و بسیاری از دگرگونی‌های دکمه‌ای به نقاشان دیجیتال این آزادی را می‌دهد که سریع‌تر کار کنند، آزادانه اشتباه کنند و رویکردی تجربی و خودانگیخته‌تر به کار خود داشته باشند. ایجاد تصاویر “تولید شده توسط کامپیوتر” به ویژه سریع، شهودی و خود به خ ود است. لازم به ذکر است که نقاشی برداری شامل دستکاری اشکال با یک ابزار خاص است که روند کندتر و عمدی تری نسبت به نقاشی سکته به سکته دارد. با این حال، هنگامی که شکل‌ها شکل گرفتند، از عملیات‌های یک کلیک مانند تغییر رنگ، تغییر اندازه، برجسته کردن، آینه، گروه، سایه انداختن و غیره تبعیت می‌کنند که سرعت و خودانگیختگی بی‌سابقه‌ای را امکان‌پذیر می‌کند.

نفوذ خلاق

در حالی که «هنر» معمولاً به عنوان مهارت و تخیل خلاق «انسانی» تعریف می‌شود، ارزیابی اینکه یک نقاشی تا چه اندازه نتیجه تلاش انسان است به طور فزاینده‌ای دشوار می‌شود. تأثیری که هنرمند بر نتیجه نهایی می گذارد را می توان با نرم افزار، رسانه نقاشی استفاده شده در فرآیند و ترجیحات هنرمند ارزیابی کرد. در نقاشی سنتی این تأثیر طبیعتاً صد در صد است. این هنوز برای نقاشی دیجیتالی و وکتور صدق می کند. برای کامپیوتری، نفوذ توسط نرم افزار دیکته می شود و ممکن است از ۰ تا ۱۰۰ درصد متغیر باشد. برای عکاسی جدید، فرآیند خلاق اغلب مجموعه‌ای از دگرگونی‌های خودکار کم و بیش پیچیده است که در دید انتخاب می‌شوند. علاوه بر این، عکس ها را می توان به عنوان لایه اول استفاده کرد و با یک رسانه نقاشی روی آن کار کرد. ارزیابی تأثیر هنرمند دشوار است و ممکن است از ۰ تا ۱۰۰ درصد متغیر باشد.

نقاشی دیجیتال عبارت است از:

1. فرآیند خلقت زمانی که هنرمند از نرم افزار نقاشی شطرنجی یا برداری بر روی بوم خالی استفاده می کند. یا یک عکس-تصویر را ایجاد می کند و آن را از یک تصویر ثبت کننده به محصول تخیل تبدیل می کند.
2. فرآیند ساخت زمانی که هنرمند تصویر را منشأ می‌گیرد و از پارامترهای ورودی یا مجموعه‌ای از قوانین برای تعیین نتیجه نهایی استفاده می‌کند.
3. فرآیندی از بازی زمانی که هنرمند از دگرگونی‌های دکمه‌ای استفاده می‌کند و با پارامترهای ورودی بازی می‌کند تا زمانی که تصویر تولید شده به سلیقه او برسد.
4. فرآیند انتخاب زمانی که هنرمند یک سری دگرگونی های خودکار دکمه فشاری انجام می دهد و یک تصویر تولید شده را بدون تغییر آن انتخاب می کند.

چاپ و نمایش صفحه نمایش

بدیهی است که اشکال و اشکالی که برای نقاشی دیجیتال معمولی هستند را نمی توان در یک فرآیند دستی به یک حامل فیزیکی منتقل کرد. ویژگی های دیجیتال از بین می رود. یک اثر هنری دیجیتال، در بازنمایی فیزیکی آن، فقط یک چاپ یا یک تصویر روی صفحه نمایش است و می تواند باشد. اگر یک اثر هنری که روی رایانه خلق شده است روی بوم چاپ شود و با رنگ واقعی یا ژل قلم مو رنگ شود، نتیجه یک نقاشی سنتی و غیر دیجیتالی است. کار اصلی روی کامپیوتر هنوز با تعریف نقاشی دیجیتال مطابقت دارد.

هنر تولید شده توسط کامپیوتر
لئو گورتس و لامبرت میرتنس کریستال‌استراکچرن (۱۹۷۰)

مسیرهای اصلی

بر اساس تفاوت در روش و ظاهر، پنج جهت جریان اصلی را می توان تشخیص داد:
۱٫ نقاشی کامپیوتری یا مولد
۲٫ نقاشی شطرنجی
۳٫ نقاشی وکتور
۴٫ ترکیب رنگ آمیزی ترکیبی و وکتور-راستر
۵٫ عکاسی جدید

هنر تولید شده توسط کامپیوتر (حالت طراحی):
Karin Kuhlmann: In Between 11 (2008)

نقاشی کامپیوتری

«تولید شده توسط رایانه» لزوماً به این معنی نیست که رایانه تصویر را ایجاد می کند. اصطلاح تا حدودی گیج‌کننده «تولید شده» فقط به روش نقاشی «دست‌رفته» اشاره دارد: هنرمند اثر هنری را با دست خلق نمی‌کند، بلکه به رایانه دستور می‌دهد که چگونه آن را انجام دهد. مانند آهنگسازی که موسیقی می آفریند، نه با نواختن آن بر روی ساز، بلکه با نوشتن نت های موسیقی بر روی یک قطعه. این روش به روزهای اولیه هوش مصنوعی برمی‌گردد، زمانی که نسخه‌ها برای همه اشکال و خطوط باید به صورت دستی با یک فرمول ریاضی توصیف می‌شدند. از دهه ۱۹۷۰، فرمول‌ها و محاسبات مورد نیاز برای ساختن تصویر از «پشت صفحه» مراقبت می‌شوند. تأثیری که هنرمند بر نتیجه نهایی می گذارد از ۰ تا ۱۰۰ درصد متغیر است.

فراکتال ها

ماهیت هنر «تولید شده» امکان آموزش کامپیوتر، به زبان فرمول ها، ایجاد خطوط، فرم ها و رنگ ها است. برخی از این فرمول ها الگوهایی را تولید می کنند که بی نهایت تکرار می شوند. هر چقدر هم که بزرگنمایی کنید، همیشه قطعات جدیدی از همان الگو را خواهید دید. این فرم‌های خود تکراری فراکتال نامیده می‌شوند: اشکال هندسی که می‌توان آنها را به بخش‌هایی تقسیم کرد، که هر کدام یک کپی کوچک‌تر از کل است.

ست ماندلبروت (مشکی)

مجموعه ماندلبروت

یک الگوی خود تکراری بی نهایت برای اولین بار در حدود سال ۱۹۱۸ توسط ریاضیدانان فرانسوی پیر فاتو و گاستون جولیا مورد مطالعه قرار گرفت. کارهای پیشگامانه آنها فراموش شد تا اینکه بنوا ماندلبرو ۶۰ سال بعد در کار خود در مورد هندسه فراکتال به آنها اشاره کرد. به افتخار کار ماندلبرو، دیگران نقاط خاصی را که توسط معادله ماندلبروتس (که شبیه معادله فاتو و جولیا بود) را «مجموعه ماندلبروت» نامیدند. در سال ۱۹۷۸، رابرت بروکس، ریاضیدان آمریکایی، برای اولین بار یک تصویرسازی را برنامه ریزی کرد و به این ترتیب فراکتال ها را در زمینه هنر معرفی کرد.
در نرم افزار نقاشی، فرآیند تولید تصاویر ماندلبرو بر اساس معادله ماندبروت از پیش تعیین شده است. انتخاب های شخصی برای رنگ ها امکان پذیر است اما برای فرم ها نه. تصاویر واقعاً حاصل فرآیند انتخاب هستند.

تصاویر ایجاد شده در فرآیند انتخاب توسط
زوم کردن در مجموعه مندلبروت (تصاویر)

سیستم های ال

در سال ۱۹۶۸، زیست شناس نظری مجارستانی، آریستید لیندن مایر، الگوهای هندسی را با هدف توصیف روند رشد گیاهان ایجاد کرد. در نرم افزار نقاشی از این چارچوب ریاضی برای ایجاد الگوهای خطوط، اشکال و رنگ استفاده می شود. سیستم‌های L همچنین می‌توانند برای تولید فراکتال‌های مشابه مانند مجموعه Mandelbrot استفاده شوند. این روش توسط کامپیوتر اجرا می شود، یک فرآیند ساخت. هنرمند قادر به خلق تصویر، تطبیق قوانین و تعیین نتیجه نهایی است.

تصاویر ایجاد شده با نرم افزار L-systems در فرآیند ساخت:
«درخت کاغذی» (l.) «مهاجرت» (r.) (2019)

قوانین تصادفی

عدم قطعیت و شانس برای ایجاد تغییرات در یک موضوع استفاده می شود. هنرمند یک انتخاب اولیه را از گالری تصاویر انجام می دهد و از آن برای پیمودن مسیر انتخابی از دگرگونی های تصادفی دکمه ای برای خطوط، اشکال، رنگ ها و سایر پارامترها استفاده می کند. در نهایت، چندین پارامتر را می توان برای تنظیم دستی و شخصی سازی تصویر تغییر داد. این روش از فرآیند انتخاب تا فرآیند بازی یا فرآیند ساخت متفاوت است.

تصویر ایجاد شده با نرم افزار قوانین تصادفی در یک فرآیند بازی:
“پلاسما” (۲۰۱۹)

نقاشی شطرنجی: لو استپانوس، بدون عنوان (بدون تاریخ، حدود ۲۰۱۲)

نقاشی شطرنجی

در نقاشی شطرنجی رنگ ها و خطوط پیکسل به پیکسل روی بوم ثبت می شوند. از نظر رویه و همچنین ظاهر، نقاشی شطرنجی، “شبکه” یا “بیت مپ” بسیار شبیه به یک نقاشی سنتی با قلم مو و رنگ واقعی است. تصویر به صورت سکته مغزی بر روی صفحه نمایش ایجاد می شود. تمام خصوصیات دست نقاش فردی حفظ شده است. تنها ویژگی دیجیتالی صاف بودن حامل فیزیکی است.

مشکلات بزرگ شدن نقطه ضعف اصلی است.

اغلب، طول و عرض ایجاد شده به کوچکی صفحه نمایش رایانه (موبایل) و وضوح آن به ۷۲ نقطه در اینچ می رسد. اگر قرار است تصویر به یک حامل فیزیکی با اندازه معمولی که بتواند روی دیوار آویزان شود، منتقل شود، باید به میزان قابل توجهی بزرگ شود. این به طور کلی مستلزم تصحیح دستی، یک فرآیند خسته کننده و زمان بر است. بزرگنمایی دستی مانعی جدی برای چاپ و فروش تابلوهای شطرنجی است.
در نسخه‌های اخیر برخی از برنامه‌های نقاشی شطرنجی، «اسکریپت‌نویسی» به نقاش اجازه می‌دهد تا ضربات قلم مو را روی بوم بزرگ‌تر روی دسکتاپ پخش کند (به «اندازه، وضوح، بزرگ‌نمایی» مراجعه کنید).

نقاشی های شطرنجی معمولاً به صورت فایل های BMP، JPEG، PNG، GIF یا TIFF ذخیره می شوند.

نقاشی وکتور

همراه با نقاشی ترکیبی و تولید شده و عکاسی جدید، وکتور یکی از چهار جهتی است که زبان بصری جدیدی را ایجاد می کند که از زمانی که نقاشان از رایانه استفاده می کنند ظهور کرده است.
چیزی که وکتور را از سایر اشکال نقاشی دیجیتال متمایز می کند این است که از توانایی رایانه برای ثبت فرم ها و خطوط در فرمول های ریاضی استفاده می کند. یک مهندس فرانسوی، پیر بزیه، اولین کسی بود که از چارچوب ریاضی موجود برای ساختن نمایش های بصری استفاده کرد. او در حدود سال ۱۹۶۰ با «منحنی‌های بیزیه» نرم مدل‌های خودروی جدیدی را در رنو طراحی کرد. از آن زمان، برنامه‌های وکتور در دنیای طراحی و تبلیغات محبوب شدند. نقاشان دیجیتال شروع به کشف این رسانه کرده اند.

ترجمه شکل‌ها و خطوط به فرمول‌ها امکاناتی را ارائه می‌دهد که به هیچ وجه نمی‌توان به آنها دست یافت. تصاویر برداری مستقل از اندازه هستند. آنها را می توان بدون از دست دادن وضوح بزرگ کرد.

نقاشی های وکتور را می توان با مینیمالیسم خاص و تعریف دقیق فرم ها که یادآور چاپ روی صفحه و کلاژهای تک رنگ است، تشخیص داد. رنگ ها کاملا تک رنگ یا شیب کامل دو رنگ هستند. در غیاب قلم مو، جنبه‌های دیگری که چیزی از حال و هوا یا شخصیت سازنده را منتقل می‌کنند، مانند فضا، پالت، مفهوم، انتخاب موضوع و ترکیب به منصه ظهور می‌رسند. از آنجایی که در تمام هنرهای دیجیتال اینطور نیست، باید توجه داشت که هنرمند کنترل کاملی بر فرآیند خلاقیت دارد.

نقاشی های برداری معمولاً به صورت فایل EPS، PDF، WMF، SVG یا VML ذخیره می شوند.

نقاشی ترکیبی و ترکیبی

گاهی اوقات رسانه های نقاشی یا با استفاده از نرم افزارهای مختلف برای یک نقاشی یا با استفاده از برنامه ای برای نقاشی ترکیبی ترکیب می شوند. نقاشی وکتور – شطرنجی سبک براش شخصی شطرنجی را با خطوط و فرم های وکتور مبتنی بر فرمول ترکیب می کند. استفاده از نرم افزارهای مختلف حداکثر کنتراست را بین تیز و نرم و بین رنگ های تک و دوتایی وکتور و پالت گسترده شطرنجی ارائه می دهد. سایر ترکیبات محبوب عبارتند از وکتور دستی با کامپیوتر و عکاسی با نقاشی شطرنجی یا برداری و با کامپیوتر

برخی از برنامه های نقاشی ترکیبی (مانند ArtRage) از منحنی های Bézier در پس زمینه برای صاف کردن خطوط و منحنی های نقاشی های شطرنجی بدون دخالت هنرمند استفاده می کنند. روش نقاشی خود به خود، سکته مغزی است، و فرمت ذخیره سازی شطرنجی است. ظاهر صاف، غیر شطرنجی و غیر برداری، اساس ترکیبی را منعکس می کند.

حفاظت از چاپ و فایل ها، NFT، مهر زمانی

این یک سوء تفاهم رایج است که چاپ نمی تواند یک اثر هنری منحصر به فرد باشد. مطمئناً می تواند و اغلب هم همینطور است. چندین راه برای محافظت از منحصر به فرد بودن و نسخه های محدود برای چاپ و همچنین فایل های دیجیتال وجود دارد.

موارد احتیاط

نقاشی‌های رستر و ترکیبی وکتور-رستر را می‌توان با استفاده از فایل‌های با وضوح پایین و اندازه کوچک برای نمایش آنلاین به طور موثر محافظت کرد. اقدامات قوی‌تری مانند DRM برای محافظت از تکرار و بزرگ‌نمایی نقاشی‌های برداری آنلاین مورد نیاز است.

حفاظت از چاپ (PAM)

PAM (مدیریت دارایی های فیزیکی) شامل یک امضای دستی و/یا یک علامت منحصر به فرد است که نویسندگی را ایجاد می کند. یک کد GS1 یا EAN را می توان به گواهینامه و اثر هنری پیوست کرد. کدهای GS1 در بیش از ۱۰۰ کشور شرکت کننده صادر می شوند و به راحتی می توان آنها را به صورت آنلاین تولید کرد.

حفاظت از فایل (DAM)

برای محافظت از چاپ، لازم است از کد منبع دیجیتال آن نیز محافظت شود. از DAM (مدیریت دارایی دیجیتال) می توان برای ایجاد نویسندگی تصویر دیجیتال و جلوگیری از کپی برداری و استفاده از آن برای تولید چاپ و گواهی بدون علامت یا با علائم جعلی استفاده کرد.

– دیجی مارک

یک علامت منحصر به فرد را می توان ثبت کرد و در کد تصویر جاسازی کرد. به غیر از یک واترمارک دیجیتال که روی تصویر قرار می‌گیرد و به راحتی قابل حذف است، یک علامت دیجیتال از انواع دستکاری‌ها و دگرگونی‌ها و حتی کپی کردن توسط اسکرین شات جان سالم به در می‌برد. دیجی مارک‌ها به صورت اختیاری با یک سرویس جستجو تکمیل می‌شوند که در اینترنت ردیابی و نسخه‌های گزارش می‌خزد.

– مهر زمانی قابل اعتماد

این امکان وجود دارد که به طور ایمن روی یک سند دیجیتالی مهر زمانی ثبت کرد و ایجاد اولیه و تغییرات بعدی آن را پیگیری کرد و آن را منحصر به فرد کرد. این فرآیند بر اساس همان کدهای هش است که برای ایجاد NFT برای آثار هنری استفاده می شود. مهرهای زمانی بر یک «مقام مورد اعتماد» تکیه دارند. در مقایسه با NFT، مهر زمانی قابل اعتماد انرژی زیادی مصرف نمی کند.

– مهر زمانی غیررسمی

بسیاری از فعالیت‌های آنلاین و بازنمایی‌های فیزیکی، ردپای قابل اعتمادی بر جای می‌گذارند که از ادعای نویسندگی پشتیبانی می‌کند. تصاویر ارسال شده در وبلاگ معمولا دارای مهر زمانی هستند که توسط مالک قابل تغییر است و بنابراین کمتر مفید هستند.

– NFT ها

NFT توکن غیرقابل تعویض (=غیرقابل تعویض) کدی است که از یک فایل دیجیتالی مشتق شده و به طور منحصر به فرد آن را شناسایی کرده و به سازنده آن پیوند می دهد. NFTها با استفاده از رمزگذاری پیشرفته، گواهی صحت را به خریداران ارائه می‌دهند و مالکیت آن فایل خاص را به روشی غیرمتمرکز ایجاد می‌کنند که شامل بسیاری از رایانه‌ها در یک شبکه می‌شود.

معایب و خطرات NFT

۱٫ گرم شدن کره زمین

هنرمندانی که هنر خود را در یک پلتفرم NFT ارائه می‌کنند باید بدانند که ارزها و معاملات مبتنی بر «اثبات کار» (PoW) یک نگرانی جدی زیست‌محیطی هستند. طبیعت اخیراً محاسبه کرده است که بیت کوین به تنهایی مسئول دو درجه گرم شدن کره زمین در ۲۵ سال آینده خواهد بود. ETH، ارز اصلی شبکه اتریوم، متعلق به همان دسته از مصرف کنندگان غول انرژی است. شبکه اتریوم را می‌توان با ارزهای سبزتر که مبتنی بر پروتکل متفاوتی به نام «اثبات سهام» (Pos) هستند استفاده کرد، اما این مانع از آن نمی‌شود که کلکسیونرها از ارزهای مصرف‌کننده انرژی در پلتفرم عقب‌نشینی کنند. خوشبختانه، پلتفرم‌های «سبز» مبتنی بر «اثبات سهام» در حال افزایش هستند (به پلتفرم‌های سبز NFT مراجعه کنید).

۲٫ حباب و سقوط

نوآوری فنی احتمالاً عامل اصلی محرک است، اما برای پلتفرم‌های NFT که ارزهای دیجیتال در حساب‌ها انباشته شده‌اند، در حالی که هنوز چیزی برای خرید وجود ندارد، اتفاقی خوشحال کننده است. NFTها از تقاضای بالقوه زیادی بهره می برند. نحوه ارائه آنها، با کیف پول ها و نمودارهای فراوان که افزایش و کاهش قیمت ها را نشان می دهد، همان اشتها را برای حدس و گمان بازی می کند که برای بسیاری به نظر می رسد جذابیت اصلی ارزهای دیجیتال است. هنرمندان و کلکسیونرها ابتدا باید ارز دیجیتال خریداری کنند. به نظر می رسد تا حد زیادی، هنر با هدف فروش برای سود سریع خریداری می شود. بازار جدید که با ماهیت هنر به عنوان نماینده ماندگاری آنقدر بیگانه است، ممکن است به شکلی مضاعف از حدس و گمان تبدیل شود که در تاریخ اقتصادی منحصر به فرد است و شاید بدون خطرات کلان اقتصادی نباشد.

۳٫ سرقت مالکیت

در دسامبر ۲۰۲۱، گالری Ross + Kramer نیویورک در پلتفرم NFT OpenSea از NFT به ارزش ۲٫۲ میلیون دلار سرقت شد. به نظر می رسید که دزد بسیاری از قطعات را فروخته است. با کمک خریداران، ظاهراً خسارت محدود شده است. اما توجه را به این واقعیت جلب کرد که OpenSea تأیید نکرد که آیا فروشنده ای مالک NFT است یا خیر.

۴٫ سرقت تألیف

تعداد فزاینده‌ای از هنرمندان، تصاویر آنلاین هنر خود را به سرقت می‌برند، به عنوان دارایی‌های دیجیتال منحصربفرد بریده می‌شوند و برای فروش در پلتفرم‌های NFT عرضه می‌شوند. DeviantArt، یک جامعه آنلاین بزرگ برای هنرمندان دیجیتال، در پاییز ۲۰۲۱ شروع به نظارت بر پلتفرم‌های NFT برای سرقت کارهای کاربران خود کرد. تا ژانویه ۲۰۲۲، ۹۰۰۰۰ هشدار درباره کلاهبرداری احتمالی به هزاران کاربر خود ارسال کرد. گاردین به نقل از موتی لوی، رئیس عملیات DA، نوشت که برنامه‌های کامپیوتری خودکار (ربات‌ها) به سایت حمله کرده‌اند و کل گالری‌های آثار هنرمندان را خراش می‌دهند.

۵٫ سرقت کپی رایت

در بازار چاپ احتمالاً تعداد نسخه های غیرقانونی افزایش می یابد. هنوز ثبت عمومی حق چاپ در هنر دیجیتال وجود ندارد. حتی بدون کپی رایت، صاحب NFT کد منبع دیجیتال تصویر را در اختیار دارد، که بهره برداری را از نظر فنی ساده و از نظر اقتصادی وسوسه انگیز می کند.

۶٫ ریسک های مالی

فروشندگان ارزهای دیجیتال و ارائه دهندگان کیف پول دیجیتال بانک نیستند. آنها بیش از یک نانوا یا یک سبزی فروشی تحت نظارت متمرکز بر حساب های خود نیستند. در مارس ۲۰۲۲، هکرها به کلیدهای خصوصی مورد استفاده برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها در پلتفرم رونین دسترسی پیدا کردند و ۶۲۵ میلیون دلار ارز دیجیتال را سرقت کردند. علاوه بر این خطر نوسانات شدید ارزها وجود دارد.

نحوه انتخاب پلتفرم NFT

پلتفرم های NFT کوه هایی با تمام سبک ها، تکنیک ها، جهت ها و قالب های قابل تصور هستند. علاوه بر هنر، حتی انحصاری ترین پلتفرم ها نیز حجم باورنکردنی صنعت خانگی را ارائه می دهند. امکانات فیلتر و جستجو محدود است و برای هنرمندان فردی بسیار دشوار است که خود را قابل مشاهده کنند.