تاکنون و در طول ۱۲ سالی که از ظهور بیت کوین می‌گذرد، بیش از ۹۰ درصد از عرضه کل ۲۱ میلیون واحدی آن استخراج شده است. ساتوشی ناکاموتو، فردی (یا گروهی) که بیت کوین را اختراع کرده است، عرضه کل این ارز دیجیتال را ثابت نگه داشته تا همیشه ارزشمند باقی بماند.
اکنون که تعداد بسیار محدودی بیت کوین برای استخراج باقی مانده است، پرسش‌های زیادی درباره اینکه بعد از استخراج تمام واحدها چه اتفاقی برای نظام اقتصادی بیت کوین خواهد افتاد، مطرح می‌شود. در این مطلب که بر اساس گزارشی از وب‌سایت سی‌ان‌بی‌سی نوشته شده است، به این سؤال‌ها پاسخ خواهیم داد.
ساختار عرضه بیت کوین چگونه است؟
ساتوشی ناکاموتو با قراردادن یک الگوریتم در کد منبع یک سقف یا به بیان ساده‌تر محدودیت ۲۱ میلیون واحدی برای عرضه کل آن در نظر گرفته است و هیچ‌گاه قرار نیست این عدد افزایش یابد. محدودبودن عرضه کل، بیت را به یک کالای کمیاب تبدیل کرده است و می‌تواند در ادامه باعث افزایش چشمگیر قیمت این ارز دیجیتال شود.
عرضه یک نرخ ثابت دارد و با استخراج یک بلاک در هر ۱۰ دقیقه، مقدار مشخصی به بیت کوین‌های موجود اضافه می‌شود. با این حال الگوریتم بیت کوین به گونه‌ای طراحی شده است که هر چهار سال یک‌بار پاداش استخراج بلاک‌ها نصف می‌شود؛ رویدادی که از آن با عنوان هاوینگ (Halving) یاد می‌کنند.
در حال حاضر حدود ۱۹ میلیون بیت کوین استخراج شده و تنها ۲ میلیون واحد برای آینده باقی مانده است. کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که بیت کوین‌های باقی‌مانده تا سال ۲۱۴۰ میلادی استخراج خواهند شد.
همچنین بخوانید: هاوینگ بیت کوین چیست و چه تاثیری بر قیمت دارد؟
پس از استخراج تمام بیت کوین‌ها چه اتفاقی برای ماینرها خواهد افتاد؟
حضور ماینرها برای تولید واحدهای جدید ضروری است. آنها با حل‌کردن مسائل رمزنگاری، تأیید و اعتبارسنجی بلاک‌ها، تراکنش‌های شبکه را پردازش می‌کنند. ماینرها در ازای فعالیت در شبکه، پاداشی دریافت می‌کنند که شامل بیت کوین‌های تازه‌استخراج‌شده و مجموع کارمزد تراکنش‌هایی است که در یک بلاک پرداخت شده است.
تنها مانع پیش روی ماینرها این است که پاداش استخراج هر بلاک تقریباً هر چهار سال یک‌بار نصف می‌شود. در سال ۲۰۱۲ این مقدار به ۲۵ بیت کوین رسید و در سال ۲۰۱۶ به ۱۲.۵ واحد کاهش یافت. از مه ۲۰۲۰ (اردیبهشت ۹۹) هم ماینرها در ازای استخراج هر بلاک جدید، تنها ۶.۲۵ بیت کوین دریافت می‌کنند.
فرایند استخراج بیت کوین شامل حل مسائل پیچیده ریاضی است. آنها به سخت‌افزارهایی با قدرت محاسباتی بالا نیاز دارند که مقادیر زیادی انرژی مصرف می‌کند. ماینرها از پولی که از پاداش استخراج هر بلاک به دست می‌آورند، برای جبران هزینه‌های عملیاتی استخراج و کسب سود استفاده می‌کنند.
با این حال، از آنجا که پاداش‌ها هر چهار سال یک‌بار به نصف می‌رسد، هزینه‌های استخراج در نهایت از پاداشی که ماینرها دریافت می‌کنند، بیشتر خواهد شد. این امر می‌تواند استخراج را به یک مدل تجاری ناپایدار تبدیل کند.
از سوی دیگر اما، کارمزد تراکنش‌ها به‌تدریج افزایش می‌یابد؛ چراکه تنها تعداد محدودی از تراکنش‌ها را می‌توان در هر ۱۰ دقیقه تأیید کرد. در حالی که این موضوع می‌تواند کمبود پاداش استخراج بلاک‌ها را برای ماینرها جبران کند، میزان درآمد حاصل از پردازش تراکنش‌ها به وضعیت شبکه در آینده بستگی دارد. ماینرها همچنین می‌توانند از فناوری‌های جدید برای افزایش بهره‌وری انرژی در استخراج و کاهش هزینه‌ها استفاده کنند.
پایان فرایند استخراج چه تأثیری بر شبکه خواهد داشت؟
فعالیت شبکه‌ای اساسی‌ترین جنبه بیت کوین است و مدل دفتر کل توزیع‌شده هم مانند قلب هر ارز دیجیتال عمل می‌کند.
اگر در آینده تعداد تراکنش‌ها در شبکه افزایش یابد، این احتمال وجود دارد که سرعت پردازش آنها کمتر شود. معماری شبکه بیش از سرعت، به سمت دقت و یکپارچگی سوق داده شده است.
از سوی دیگر اما، اگر تعداد تراکنش‌ها در شبکه کاهش یابد، این احتمال وجود دارد که بیت کوین به یک دارایی ذخیره‌ای تبدیل شود. این امر باعث بیرون‌رفتن معامله‌گران خرد و جایگزینی آنها با سرمایه‌گذاران بزرگ می‌شود؛ اتفاقی که احتمالاً کارمزد تراکنش‌ها را افزایش می‌دهد و انجام معاملات را گران‌تر از قبل می‌کند.
پایان استخراج برای بیت کوین به‌عنوان یک ارز چه پیامدهایی خواهد داشت؟
همان طور که گفته شد، کمبود عرضه احتمالاً به افزایش فشار خرید در بازار بیت کوین منجر خواهد شد. با شکل‌گیری احساس فومو (ترس از دست دادن) ممکن است. عجله‌ای برای خرید این دارایی کمیاب به وجود بیاید و افرادی که بیت کوین دارند. احتمالاً در موقعیت بسیار خوبی برای فروش قرار خواهند گرفت. با این حال این احتمال هم وجود دارد که قانون‌گذاری‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال، به حفظ نوسانات بازار کمک کنند.
