فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) چیست؟
فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) این یک اصطلاح گسترده از فناوری اطلاعات (IT) است که بر عملکرد یکپارچه ارتباطات و مخابرات (خطوط تلفن و سیگنال‌های بی‌سیم) با رایانه‌ها، نرم‌افزارهای سازمانی، نرم‌افزارهای میانجی تأکید می‌کند. و سیستم های صوتی و تصویری به کاربر اجازه دسترسی، ذخیره، انتقال و تغییر را می دهند.
اصطلاح ICT همچنین برای اشاره به تقاطع شبکه های صوتی و تصویری و مخابراتی با شبکه های کامپیوتری که توسط یک سیم یا سیستم واسطه سرویس می شوند، استفاده می شود. انگیزه های اقتصادی زیادی وجود دارد (صرفه جویی اقتصادی قابل توجهی که در صورت حذف شبکه های مخابراتی رخ می دهد).
برای ترکیب شبکه های مخابراتی با شبکه های کامپیوتری و یکپارچه سازی سیم کشی، تخصیص و مدیریت سیگنال.
اگرچه فناوری اطلاعات و ارتباطات تعریفی جهانی ندارد، اما «مفاهیم، روش‌ها و برنامه‌هایی که شامل فناوری اطلاعات و ارتباطات می‌شوند، دائماً روزانه در حال تغییر هستند». دامنه فناوری اطلاعات و ارتباطات شامل هر محصولی است که ذخیره، بازیابی، اصلاح و ارسال شده است یا شامل دریافت الکترونیکی اطلاعات به صورت دیجیتالی است. به عنوان مثال می توان به رایانه های شخصی، تلویزیون های دیجیتال، ایمیل و ربات ها اشاره کرد.
ریشه کلمه ICT یا همان فناوری اطلاعات و ارتباطات
اصطلاح “فناوری اطلاعات و ارتباطات” توسط دانشجویان دانشگاهی در دهه ۱۹۸۰ مورد استفاده قرار گرفت. و ICT پس از استفاده دنیس استیونسون از آن در گزارشی به دولت بریتانیا در سال ۱۹۹۷ رایج شد. همچنین در سازماندهی مجدد سیستم آموزشی ملی انگلستان، ولز و ایرلند شمالی در سال ۲۰۰۰٫
اما در سال ۲۰۱۲، انجمن سلطنتی ممنوعیت استفاده از کلمه ICT را در مدارس بریتانیا ارائه کرد: «به دلیل سوء تفاهم در مورد این کلمه». پس از آن، از سال ۱۳۹۳، سیستم آموزش کشور از عبارت محاسبات استفاده می کند که تصویر برنامه نویسی کامپیوتری را در این سیستم منعکس می کند.
اختلافات در سراسر جهان گسترش یافته است، به طوری که سازمان ملل متحد “نیروهای مخصوص” ICT را برای دفتر فناوری اطلاعات و ارتباطات تعیین کرد.
شاخص توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات
این شاخص استفاده و دسترسی کشورهای مختلف جهان را دسته بندی کرده و به آن می رسد. در سال ۲۰۱۴، ITU (اتحادیه بین المللی مخابرات) آخرین نسخه این شاخص را منتشر کرد که کره جنوبی در رتبه اول و پس از آن دانمارک قرار گرفت. ۳۰ کشور برتر در این رتبه بندی شامل کشورهای پردرآمد با نرخ زندگی بالاتر از متوسط هستند، از جمله اروپا و سایر مناطق مانند استرالیا، بحرین، کانادا، ژاپن، ماکائو (چین)، نیوزیلند، سنگاپور و ایالات متحده. . در سال‌های اخیر، تقریباً همه کشورهای مورد بررسی رتبه‌بندی خود را ارتقا داده‌اند.
اجلاس جهانی در مورد جامعه اطلاعاتی و اهداف توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات
در ۲۱ دسامبر ۲۰۰۱، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه ۱۸۳/۵۶ را به تصویب رساند که اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی (WSIS) را برای بررسی فرصت ها و چالش های کنونی تشکیل می دهد. بر اساس این قطعنامه، مجمع عمومی این اجلاس را به این طرح ها برای اجرای اهداف بیانیه هزاره سازمان ملل متحد مرتبط دانست. این راه حل همچنین رویکرد چند ذی نفع را برای دستیابی به این اهداف برجسته می کند. علاوه بر دولت، جامعه شهری و بخش خصوصی.
برای کمک به تقویت و گسترش ICT در هر نقطه از جهان. سال ۲۰۱۵ آخرین مهلت دستیابی به اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد (MDG) است که توسط رهبران جهان در سال ۲۰۰۰ مورد توافق قرار گرفت.
فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)در عصر حاضر
با دسترسی بیش از ۳ میلیارد نفر به اینترنت، فناوری اطلاعات و ارتباطات همواره در جامعه مدرن وجود دارد. اطلاعات و داده ها بیش از حد رشد می کنند زیرا از هر ۱۰ نفر ۸ نفر گوشی هوشمند دارند. این رشد سریع به ویژه در کشورهای در حال توسعه است. این موضوع ICT را به یک مشکل اساسی در زندگی روزمره ما تبدیل کرده است که بدون آن برخی از جنبه های فنی کار اداری بی اثر می شوند.
آخرین داده های معتبر در سال ۲۰۱۴ منتشر شد و نشان می دهد که “رشد استفاده از اینترنت به طور پیوسته ادامه دارد؛ ۶٫۶٪ در سال ۲۰۱۴ (۳٫۳٪ در کشورهای پیشرفته، ۸٫۷٪ در جهان در حال توسعه). و تعداد کاربران اینترنت در کشورهای در حال توسعه دو برابر شده است. در ۵ سال (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴). جایی که دو سوم کاربران آنلاین جهان در “کشورهای در حال توسعه” زندگی می کنند.
در عین حال، موانع قابل توجهی بر سر راه وجود دارد. “از ۴٫۳ میلیارد نفری که از اینترنت استفاده نمی کنند، ۹۰٪ در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند.” فناوری اطلاعات و ارتباطات عمدتاً خارج از فضا هستند. به ویژه در مناطق روستایی خود.” ICT هنوز به نقاط دورافتاده برخی از کشورها نفوذ نکرده است. همچنین برخی از کشورهای در حال توسعه فاقد اینترنت هستند. این عدم دسترسی به خطوط تلفن، به ویژه پوشش شبکه های تلفن همراه و سایر اشکال ارتباطات الکترونیکی است.
آخرین “گزارش معیارهای جامعه اطلاعاتی” با احتیاط تأیید می کند. رشد پوشش شبکه تلفن همراه آشکار است، زیرا “برخی از کاربران چندین اشتراک دارند. و این تصور که افرادی که در انتهای هرم هستند سطوح پایینی از دسترسی به اینترنت دارند” بهبود یافته، می تواند بد باشد. تخمین زده می شود که ۴۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان در مکان هایی زندگی می کنند که دسترسی آنها به خدمات شبکه تلفن همراه محدود شده است.
جمع بندی
فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز در تکثر گرایی سریع در جنبش های اجتماعی جدید این دوره نقش دارد. به گفته بروس بیمبر، «اینترنت در حال تسریع روند تشکیل گروهی مشکلات و اقدامات است». و اصطلاح پلورالیسم سریع را برای توصیف این احساس جدید توصیف کرد. فناوری اطلاعات و ارتباطات ابزاری برای «فعال سازی مدیران جنبش های اجتماعی و توانمندسازی دیکتاتورها» است. و به طور خلاصه، ترویج تغییرات اجتماعی. فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند مردم محلی را در سخنرانی های سیاسی حمایت کند. دخالت مستقیم در دستورالعمل های دولت؛ همچنین برای تغییر نحوه تضمین شکایات مردم توسط دولت استفاده می شود.
