دستورات NPM که باید بدانید(پارت۱ )

Node Package Manager که معمولاً به عنوان NPM شناخته می شود، یک ابزار خط فرمان است که در محیط Node.js ادغام شده و برای کار با بسته ها استفاده می شود. دستورات NPM که باید بدانید در اصل، عملکرد اصلی این ابزار کمک به توسعه دهندگان است که بدون زحمت نصب کنند. کتابخانه ها، بسته ها و ماژول های لازم برای برنامه های Node.js، این مدیریت بسته است که به شما امکان به روز رسانی و نظارت را می دهد. یکی از مهمترین چیزهایی که باید در مورد NPM یاد بگیرید ، دستورات است. در مطلب قبلی توضیحات جامعی در مورد چیستی NPM و کاربرد آن ارائه شد. این بار تمام دستورات NPM را بررسی خواهیم کرد.

هدف این مقاله ارائه راهنمایی جامع در مورد متداول ترین دستورات NPM و آگاه ساختن کاربران از اهداف آنها است. این منبع همچنین می تواند به عنوان نوعی یادداشت NPM در نظر گرفته شود و هر زمان که نیاز باشد می توان به آن ارجاع داد. خواندن این مقاله به کاربر این امکان را می دهد که قابلیت ها و ویژگی های مختلف NPM را درک کند و به طور کامل از آن استفاده کند.

قدرت واقعی NPM در سادگی ظریف و کارایی خارق العاده آن نهفته است. این ابزار مدیریت بسته مورد نیاز را برای اطمینان از اجرای روان برنامه بدون ایجاد عوارض جانبی بر روی پروژه فراهم می کند. چه برنامه کاربردی به بسته های زیادی نیاز داشته باشد یا چند بسته، NPM فرآیند توسعه را ساده می کند. کار با NPM همه چیز با یک اعلان یا فرمان ساده شروع می شود، و از آنجا NPM به طور یکپارچه واکشی بسته های مورد نیاز، انجام نصب و ارائه به روز رسانی های به موقع را با سهولت و دردسر انجام می دهد.

دستورات NPM

دستورات NPM مجموعه ای از اقدامات قابل دسترسی توسط یک ابزار NPM هستند که با استفاده از ابزار خط فرمان اجرا می شوند و معمولاً با یک یا چند آرگومان همراه هستند. مثلاً در دستور  npm quick install  express   به معنی ویرایش  Meaning of command و  express به معنی آرگومان است.

لیستی از دستورات Node Package Manager وجود دارد که هر کدام به طور خاص برای انجام یک کار خاص طراحی شده اند. اگرچه آشنایی با همه این دستورات کاری مفید است، اما استفاده و یادگیری همه آنها ضروری نیست.

جدول زیر خلاصه‌ای از رایج‌ترین دستورات NPM و توضیح مختصری در مورد آنچه انجام می‌دهند ارائه می‌کند:

جدول بالا یک نمای کلی از این دستورات و عملکرد آنها را ارائه می دهد. اما برای استفاده ماهرانه و کارآمد از قابلیت های NPM، درک پیچیدگی های دستورات Node Package Manager مهم است. این دستورات در ادامه با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

دستور راه اندازی NPM

دستور  npm  start دستورالعمل برای شروع یک پروژه NPM جدید. هنگامی که این دستور اجرا می شود، از کاربر خواسته می شود اطلاعات لازم را در مورد پروژه خود ارائه دهد. این جزئیات عبارتند از:

• نام پروژه
• نسخه ها
• تعریف
• من دوسیا
• دستور تست
• مخزن git
• کلید واژه ها
• نویسنده
• نوع مجوز

این ورودی سپس برای ایجاد یک فایل “package.json” در پوشه ریشه موجود، که به عنوان فایل اصلی پروژه عمل می کند، استفاده می شود. در این “package.json” “متادیتا” (Metadata) مربوط به پروژه همراه با لیستی از وابستگی های آن وجود خواهد داشت. این لیست به NPM اجازه می دهد تا تعیین کند که کدام بسته ها برای اطمینان از عملکرد پروژه باید نصب شوند. برای شروع سریع پروژه بدون نیاز به ورودی تعاملی، گزینه  npm start -y  انتخاب شده است که فایل package.json را با مقادیر پیش فرض پر می کند. “Syntax” برای استفاده از این دستور به شرح زیر است:

$ npm init

با فراخوانی این دستور، Node Package Manager فرآیند ایجاد پروژه را شروع کرده و با ارائه جزئیات پروژه لازم، کاربر را راهنمایی می کند.

دستور نصب NPM

در بین دستورات NPM،  npm install  یکی از مهمترین و سنگ بنای این دستورات است. هدف از این دستور نصب بسته های مورد نیاز برای اجرای پروژه است. هنگام اجرا، این دستور به فایل “package.json” اشاره می کند و وابستگی های پروژه را شناسایی می کند و به نصب آنها ادامه می دهد.
به سادگی با افزودن نام بسته پس از دستور  npm install  ، می توان به NPM دستور نصب آن بسته خاص را داد. به طور پیش فرض، NPM آخرین نسخه موجود بسته را نصب می کند. با این حال، اگر نسخه خاصی از بسته مورد نیاز است، می توان آن را با ارائه شماره نسخه، برچسب یا محدوده نسخه مشخص کرد. نمونه ای از استفاده از این دستور به شرح زیر است:

$ npm install

در دستور بالا، تمام وابستگی های پروژه لیست شده در “package.json” نصب خواهند شد. مثال دیگر به شرح زیر است:

$ npm install express

از دستور بالا با افزودن نام بسته استفاده کنید (به عنوان مثال  express  )، NPM آخرین نسخه نصب بسته  express است  . مثال زیر برای نشان دادن این دستور است.

$ npm install express@4.17.1

در مثال بالا، اطلاعات نسخه به Node Package Manager داده شده است. ۴٫۱۷٫۱  بیان  بارگذاری ضمنی  به طور صریح مثال دیگر به شرح زیر است:

$ npm install express@latest

علاوه بر این، دستور بالا تضمین می کند که آخرین نسخه بسته در دسترس است. ایجاد شده برای بیان  . npm install  همچنان یک دستور ضروری برای مدیریت وابستگی های پروژه است و فرآیند گنجاندن بسته های خارجی در پروژه Node.js را ساده می کند.

دستور NPM install [package] –save-dev

در حالی که دستور استاندارد  npm install [package]  برای نصب بسته به عنوان یک وابستگی تولید استفاده می شود، سناریوهایی نیز وجود دارد که کاربر به طور خاص به یک بسته فقط در حال توسعه نیاز دارد. به عنوان مثال، کتابخانه های مورد نیاز برای آزمایش، “Transpilers” و “Linters” نمونه های معمولی از بسته هایی هستند که اغلب در طول توسعه مورد نیاز هستند و در محیط های تولید مورد نیاز نیستند.

برای رفع این نیاز، دستور  npm install [package] –save-dev  اقدام می کند. این دستور کار دوگانه نصب بسته مشخص شده و افزودن آن به پارتیشن است. وابستگی های توسعه دهنده  پروژه را در فایل package.json می سازد. این دستور از دستورات NPM روشن می کند که بسته فقط به عنوان یک نوع وابستگی توسعه عمل می کند. مثال زیر نحوه استفاده از این دستور را نشان می دهد:

$ npm install jest --save-dev

این دستور  آن را در این  بسته بسته.json نصب می کند و به صراحت آن را به عنوان یک وابستگی توسعه علامت گذاری می کند. چنین مدیریت دقیق وابستگی های توسعه هنگام ایجاد یک گردش کار توسعه قوی و کارآمد بسیار مهم است.

تا به اینجا با ماهیت کلی Node Package Manager و کاربردش آشنا شدیم, همچنین با دستوراتی مثل save-dev یا نصب NPM هم آشنا شدیم. در مقاله ی بعدی مواردی همچو حذف NPM  یا دستورات مهم دیگری را خواهیم داشت که پیشنهاد میکنیم حتما مطالعه کنید. برای مطلاعه مقاله بعدی کافیست اینجا کلیک کنید.