یک DAO (سازمان خودمختار غیر متمرکز) نیز تقریبا به این شیوه کار می کند. ایده چنین مدل مدیریتی از زمانی که بیت کوین برای خلاص شدن از واسطه ها در تراکنش های مالی ایجاد شد. در جامعه ارز دیجیتال گسترش یافته است.
یک صندوق تسویه حساب را تصور کنید که نه تنها از شما پول می گیرد و به شما سیب زمینی سرخ کرده می دهد بلکه از آن پول برای سفارش دوباره کالا ها به طور خودکار استفاده می کند. این دستگاه همچنین سرویس های پاک کنندگی را سفارش می دهد و خودش کرایه را می پردازد. به علاوه، همچنان که شما در دستگاه پول می گذارید، شما و کاربران دیگر دستگاه می توانید تعیین کنید که چه اسنکی را دستگاه سفارش دهد. و چه وقت هایی تمیز شود. در این میان مدیری وجود ندارد و همه این فرآیند ها از قبل به صورت کد نوشته شده است.
. به طور مشابهی، ایده پشت یک DAO ایجاد شرکت یا سازمانی است که بدون مدیریت سلسله مراتبی می تواند کاملا عملکرد داشته باشد.
ضروری است که بین DAO به عنوان نوعی سازمان و The DAO که صرفا نام یکی از چنین سازمان هایی است، تمایز ایجاد شود. این پروژه (The DAO) یکی از اولین تلاش ها برای ایجاد یک DAO بود. و به دلیل اشتباهی در کد اولیه آن به شدت شکست خورد.
DAO ها چگونه کار می کنند؟
در ابتدا بیت کوین به عنوان اولین DAO کاملا کاربردی تلقی شد زیرا یک مجموعه قوانین و عملکرد های خودمختار از پیش برنامه نویسی شده دارد و از طریق یک پروتکل اجماع توزیع شده هماهنگ می شود. از آن به بعد، استفاده از قرارداد های هوشمند بر روی پلتفرم اتریوم فعال شد. و ایجاد DAO ها به افراد جامعه نزدیک تر شد و به شکل امروزی خود درآمد.
اما یک DAO برای این که کاملا کاربردی باشد چه چیزی نیاز دارد؟ اول از همه، یک مجموعه قوانین که بر طبق آن عملکرد داشته باشد. این قوانین به صورت قرارداد هوشمند کدگذاری شده اند که اساسا یک برنامه کامپیوتری است. که به طور خودمختار بر روی اینترنت موجود است اما همزمان به افرادی نیز نیاز دارد. که کار هایی را که خودش قادر به انجام دادن نیست، برایش انجام دهند.
زمانی که این قوانین ایجاد شدند، DAO وارد مرحله تامین وجه می شود. این مرحله به دو دلیل خیلی مهم است. اولا یک DAO مجبور است نوعی دارایی درونی یعنی توکن هایی که توسط سازمان بتوانند خرج شوند. و یا برای پاداش دادن به فعالیت های خاصی در درون سازمان مورد استفاده قرار بگیرند، داشته باشد. ثانیا کاربران با سرمایه گذاری در یک DAO دارای حق رای می شوند. و متعاقبا توانایی تاثیر گذاری بر شیوه عملکرد DAO را خواهند داشت.
بعد از اینکه مرحله تامین وجه به پایان رسید و DAO گسترش یافت، کاملا خودمختار و مستقل از خالقان خود و یا هر فرد دیگری می شود. آنها متن باز هستند که این یعنی کد آنها قابل رویت توسط افراد دیگر می باشد. به علاوه، همه قوانین و تراکنش های مالی در بلاک چین ثبت می شوند. این DAO ها را کاملا شفاف، تغییر ناپذیر و به دور از فساد می کند.
وقتی که یک DAO کاربردی شد، همه تصمیمات در مورد اینکه وجوه در کجا و چگونه خرج شود از طریق رسیدن به اجماع گرفته می شود. هر کسی که در DAO سهم خریده است. قادر به مطرح کردن پیشنهاد هایی برای آینده می باشد. به دلیل جلوگیری از اسپم شدن این شبکه با پیشنهادات، برای پیشنهاد دادن نوعی واریز پول موجود خواهد بود.
متعاقبا، سهامداران به پیشنهاد رای می دهند. به منظور انجام هر اقدامی، اکثریت باید بر انجام آن توافق کنند. درصد مورد نیاز برای رسیدن به آن اکثریت با توجه به DAO می تواند متنوع باشد زیرا آن را می توان در کدش تعیین کرد.
اساسا DAO ها افراد را قانع می کنند که وجوه را با هر کس در جهان مبادله کنند. این می تواند به صورت سرمایه گذاری، بخشش خیریه، جمع آوری پول، قرض گرفتن و غیره انجام گیرد که همه اینها بدون واسطه انجام می گیرد. یک مشکل احتمالی اصلی با سیستم رای گیری این است که حتی اگر یک خلا امنیتی در کد اولیه تشخیص داده شود، بدون رای اکثریت نمی توان آن را تصحیح کرد. زمانی که رای گیری صورت می گیرد، هکر ها می توانند از این اشکال در کد بهره برداری کنند.
در نهایت مهم است توجه داشته باشید که DAO قادر به ایجاد یک محصول، نوشتن کد و یا توسعه یک بخش سخت افزاری نیست. در عوض یک پیمان کار باید کرایه شود تا وظیفه لازم را انجام دهد. این انتصاب از طریق همان فرآیند رای گیری انجام می شود، این در حالی است که یک قرارداد هوشمند پرداخت سریع را به محض تکمیل شدن صحیح وظیفه تضمین می کند.
چگونه و چرا یک سهامدار DAO شویم؟
سرمایه گذاری در یک DAO نسبتا آسان است، مخصوصا اگر بدانید که چگونه بیت کوین و اتر بخرید و از قبل یک کیف پول داشته باشید. کل چیزی که نیاز دارید این است که توکن مخصوص یک DAO را بخرید که تقریبا معادل خرید سهام یک شرکت است.
زمانی که مرحله تامین وجه پایان یافت، شما می توانید پیشنهاد بدهید و به پیشنهاد های دیگران نیز رای دهید و شاید در این میان سودی هم بکنید. مقدار توکن های خریداری شده مرتبط با مقدار قدرت رای گیری است که شما کسب می کنید.
قبل از سرمایه گذاری مطمئن شوید که دقیقا وارد چه چیزی می شوید. DAO ها کاملا شفاف هستند و کد های زیر بنای آنها همیشه متن باز هستند که این یعنی شما فرصت بررسی کد های مشخص شده را دارید و می توانید مطمئن شوید که اشتباه و خطایی در آن نیست.
Dapp (برنامه غیر متمرکز) چیست؟
Dapp ها یا برنامه های غیر متمرکز اساسا برنامه هایی غیر قابل توقف هستند که بر روی بلاک چین اتریوم کار می کنند و توسط قرارداد های هوشمند طراحی می شوند. تفاوت اصلی آنها با برنامه های معمولی این است که برنامه های غیر متمرکز کاملا خود مختار هستند، آنها نیاز به عملکرد واسطه ها ندارند و اساسا در برابر سانسور مصون هستند. به عبارت دیگر، آنها یک اتصال مستقیم بین کاربر و سرویس برقرار می کنند. کاربران از طریق آن می توانند اطلاعات و داده هایی را که به اشتراک می گذارند کاملا کنترل کنند.
DAO ها اساسا نوع خیلی بلند پروازانه ای از برنامه های غیر متمرکز هستند. همچنان که در وایت پیپر اتریوم توصیف شده است، آنها در طبقه دیگری قرار می گیرند که شامل رای دادن و سیستم های حکومتی است. دو نوع دیگر از برنامه های غیر متمرکز، برنامه های مدیریت پول و برنامه هایی هستند که پول در آنها دخیل است اما آنها همچنین نیازمند بخش دیگری نیز مانند بیمه، خیریه، املاک و مستغلات و غیره هستند.
