درس های مهمی که می توان از زبان go یاد گرفت !

ممکن است به زبان Go برنامه نویسی نکنید، حتی با این وجود هم نکاتی در این مقاله وجود دارد که برای شما مفید خواهد بود. زبان Go که با عنوان Golang نیز شناخته می شود، یک زبان برنامه نویسی محبوب برای ساخت ابزارهای توسعه دهنده، پروژه های رایانش ابری، برنامه های CLI، برنامه های کاربردی دسکتاپ و برنامه های کاربردی وب است.

Go به دلیل قواعد نوشتاری حداقلی، کارایی، پشتیبانی قدرتمند از همزمانی و طراحی یکنواخت زبان، هر روز محبوبیت بیشتری به دست می آورد. با این وجود ممکن است Go جایگزین زبان برنامه نویسی مورد علاقه شما نشود، اما بدون شک این زبان در مقایسه با سایر زبان های برنامه نویسی از محوبیبت قابل قبولی برخوردار است.

Golang فقط ۲۵ کلمه کلیدی دارد و از برنامه نویسی شی گرا بدون داشتن کلمه کلیدی class پشتیبانی می کند. امروزه، برنامه نویسان تمایل دارند از Go در سناریوهایی استفاده کنند که عملکرد و همزمانی نقش کلیدی دارند.

مانند زبان برنامه نویسی سی، Go زبانی نیست که اجباری برای یادگیری آن داشته باشید، اما اصول طراحی Go درس های ارزشمندی را به همه برنامه نویسان می آموزد. در این مقاله نکات ارزشمندی از زبان برنامه نویسی Go را توضیح خواهیم داد. این حقایق از شما می‌خواهد تا در نحوه حل مشکلات مهندسی نرم‌افزار تجدید نظر کنید.

بدون اینکه بیش از حد مهندسی کنید، به کدنویسی ادامه دهید.

نوشتن هر برنامه نرم افزاری در داخل یک تابع امکان پذیر است. اما معمولاً برای نگهداری بهتر برنامه در آینده، پایگاه کد خود را را به اجزای متعددی (ماژول‌ها، کلاس‌ها یا توابع) تقسیم بندی می‌کنیم. روشی که شما کدهای خود را تقسیم بندی میکنید، پیچیدگی پایگاه کد شما را مشخص می کند. هنگامی که تعداد اجزا را کاهش میدهید، ممکن است پایگاه کد شما همچنان پیچیده به نظر برسد.

از سوی دیگر، زمانی که شما سعی می کنید کد را به تعداد قابل توجهی کامپوننت مجزا تبدیل کنید، باز کدهای شما به سمت پیچیدگی سوق پیدا میکند. برنامه نویسان خوب هنگام کدنویسی با ایجاد ماژول هایی در تعداد مناسب، پیچیدگی پروژه را به حداقل می رسانند. Golang با طراحی حداقلی خود به ما اجازه می دهد تا از مهندسی بیش از حد جلوگیری کنیم.

Go کلمات کلیدی کمتری نسبت به زبان های دیگر دارد، اما همه ویژگی هایی را که از یک زبان مدرن نیاز دارید ارائه می دهد. Go معمولاً چندین راه را برای انجام یک کار ارائه نمی دهد. به عنوان مثال، Golang عملگرهای سه تایی و سینتکس حلقه while سنتی را ارائه نمی دهد، زیرا برای این کارها از دستورات if-else و for استفاده میکند. Go یک سینتکس حداقلی را بدون استفاده از کاراکترهای اضافی تعریف میکند. برای مثال حلقه زیر را مشاهده کنید :

for x < 10 {
  sum += x
}

تغییر هسته نرم افزار را با توسعه ویژگی ها را متوقف کنید.

حتی اگر سیستم نرم افزاری شما از معماری مبتنی بر پلاگین پیروی نمی کند، ممکن است ماژولی داشته باشید که حاوی منطق اصلی سیستم نرم افزار شما باشد. هسته سیستم نرم افزار به بخش کد اصلی اشاره دارد که کل سیستم نرم افزار را هدایت می کند.

به عنوان مثال، ماژول اصلی یک برنامه وب شامل اتصال به پایگاه داده، کدهای سرور، جریان احراز هویت و منطق اصلی کسب و کار است. اگر برنامه نویسان، هسته سیستم نرم افزار را مرتباً تغییر ندهند، کل سیستم نرم افزاری پایدار می شود. از سوی دیگر، اگر برنامه نویسان به طور مکرر هسته را با ویژگی ها تغییر دهند، کل سیستم نرم افزاری مستعد خطا، ناپایدارتر و کندتر می شود. اکثر تیم های پروژه توسعه نرم افزار معمولاً به این دلیل تغییرات اصلی را قفل می کنند (یا به حداقل می رساند).

Golang این درس را از طریق طراحی استاندارد API و ویژگی‌های داخلی خود به ما می‌آموزد. مشخصات هسته Go ثابت است، اما تیم توسعه به گسترش کتابخانه استاندارد با ویژگی‌های مختلف ادامه می‌دهد. این رویکرد در واقع به Golang کمک کرد تا در مدت کوتاهی به عنوان یک زبان برنامه نویسی به پایداری بیشتری دست پیدا کند.

مدیریت خطای مبتنی بر Exception برای موارد استثنایی است.

برنامه نویسان از استراتژی های مختلفی برای رسیدگی به خطاها در سیستم های نرم افزاری خود استفاده می کنند. برنامه نویسانی که با زبان های ++C/C کار می کنند، اغلب تمایل دارند از کدهای خطا برای مدیریت خطا استفاده کنند. توسعه دهندگان سی شارپ و جاوا همیشه از استراتژی های مدیریت خطا مبتنی بر استثنا استفاده می کنند. این در حالی است که، برخی از برنامه نویسان از استثناها فقط برای جریان های مدیریت خطای حیاتی استفاده می کنند.

تقریباً تمام زبان های برنامه نویسی مدرن از استثناهایی با قواعد نوشتاری سنتی try-catch مانند پشتیبانی می کنند. استفاده از استثناها در واقع مشکلی ندارد، اما استثناها باعث ایجاد برخی مشکلات اجتناب ناپذیر می شوند. استثناها برای موارد استثنایی هستند، اما بیشتر برنامه نویسان حتی سعی می کنند از اعتبار سنجی if-else به جای آنها استفاده کنند. همچنین، استثناها جریان برنامه را پیچیده می‌کنند، زیرا بلوک‌های try-catch جریان منطقی دیگری برای رسیدگی به خطا ایجاد می‌کنند.

Golang استثناهای سنتی و بلوک های try-catch را به عنوان یک ویژگی زبان ارائه نمی دهد. در عوض، به برنامه نویسان اجازه می دهد که خطا را به عنوان دومین مقدار بازگشتی توابع برگردانند. این رویکرد به برنامه نویسان اجازه می دهد تا خطا را در همان جریان برنامه بدون ایجاد جریان منطقی دیگری مدیریت کنند. به عنوان مثال، بررسی کنید که چگونه معمولاً خطاهای تجزیه JSON را در Go تشخیص می دهیم :

err := json.Unmarshal([]byte(jsonString), &myStruct)
    
if err != nil {
    fmt.Println("JSON decode error!")
    return
}

سبک OOP سنتی یا همان شی گرایی برای هر پروژه ای بهترین نیست.

امروزه، برنامه نویسان اغلب با پروژه های نرم افزاری کار می کنند که از الگوی برنامه نویسی شی گرا (OOP) پیروی می کنند. پارادایم OOP چندین اصل را برای تقسیم کدهای بزرگ به اجزای کوچک و قابل مدیریت به نام کلاس ها به ما ارائه می دهد.

OOP تنها پارادایم برنامه نویسی برای ساختن سیستم های نرم افزاری نیست،ما می توانیم از پارادایم های رویه ای، عملکردی و منطقی نیز استفاده کنیم. ما در واقع می توانیم از OOP برای ساختن هر سیستم نرم افزاری با شناسایی چندین شی قابل مدیریت استفاده کنیم. با این حال، OOP دارای معایبی است.

هر برنامه نویسی معمولاً کدنویسی را با الگوی برنامه نویسی رویه ای شروع می کند، به یاد داشته باشید که چگونه کد نوشتید تا ورودی کاربر را از طریق خط فرمان دریافت کنید. همچنین، الگوی برنامه‌نویسی رویه‌ای طبیعی و به راحتی قابل درک است.

از سوی دیگر، OOP انگیزه نوشتن منطق در داخل مدل های داده است. بنابراین، اصول OOP می‌تواند پروژه‌های ساده را پیچیده کند. همچنین، الگوهای قابلیت استفاده مجدد در OOP گاهی اوقات می تواند منجر به مهندسی بیش از حد شود.

حتی اگر Go راه‌هایی برای ایجاد کلاس‌ها با متدها ارائه می‌دهد، اما به طور کامل از تمام مفاهیم OOP سنتی پشتیبانی نمی‌کند. Golang از کلاس‌های سنتی و وراثت پشتیبانی نمی‌کند (راه‌حل‌هایی وجود دارد). Golang اکثر ویژگی ها را برای نوشتن کدها به سبک رویه طبیعی ارائه می دهد. قبل از ترسیم نمودارهای کلاس برای پروژه نرم افزاری بعدی خود، در مورد پارادایم های رویه ای و عملکردی فکر کنید.

تمام احتمالات حل یک مشکل برنامه نویسی را در نظر بگیرید.

ما به عنوان برنامه نویس، مشکلات مختلف مهندسی نرم افزار را با نوشتن کد حل می کنیم. برخی از مشکلات راه حل های ساده ای دارند. اما، اکثر مسائل مهندسی نرم افزاری که با آنها مواجه می شویم راه حل ساده ای ندارند و ما باید راه حل بهینه را از مجموعه ای از راه حل های کاندید جداسازی کنیم. برخی از برنامه نویسان تمایل دارند از میانبرهای آسان برای حل یک مشکل فنی زمان بر استفاده کنند.

بهینه‌سازی زودهنگام ریشه همه بدی‌ها است، اما ارزش آن را دارد که برای یافتن راه‌حل بهینه از همه احتمالات زمان بگذارید، زیرا فرآیند خنثی کردن در برنامه‌نویسی سخت است.
Golang مشکلات طراحی زبان برنامه نویسی را به روش های بسیار متفاوت و چشمگیری حل می کند که سایر زبان های برنامه نویسی معمولا در نظر نمی گیرند. در زیر ببینید که چگونه Golang از ایجاد شمارش بدون حتی داشتن enum به عنوان یک کلمه کلیدی رزرو شده پشتیبانی می کند.

const (
    Red int = iota
    Green
    Blue
)