ممکن است با وب سایت ها و وب سایت های جعلی که برای حملاتی مانند فیشینگ طراحی شده اند برخورد کرده باشید. این مقاله مراحل ساده ای را برای شناسایی وب سایت های فریبنده، مصنوعی و کلاهبردار به شما آموزش می دهد.
وب سایت های جعلی چیست؟
وب سایت های جعلی شبیه به وب سایت های اصلی هستند، اما برای سوء استفاده از اطلاعات شخصی یا حساب های اعتباری طراحی شده اند.
به عنوان مثال ممکن است وب سایتی را دقیقاً با نماد وب سایت بانک مورد نظر خود مشاهده کنید که البته URL متفاوتی است و مهمتر از همه اینکه با وارد کردن اطلاعات حساب بانکی خود در این وب سایت ها، امکان دریافت برای شخص دیگر فراهم می شود. آنها
بنابراین هنگام مراجعه به وب سایتی که در آن اطلاعات لازم را وارد خواهید کرد به شکل زیر توجه کنید.
- آدرس وب سایت باید با آدرس وب سایت یکسان باشد
- از یک منبع امن وارد وبسایت شوید
- آنتی ویروس نصب کنید
آدرس وب سایت باید با آدرس وب ان یکسان باشد.
به عنوان مثال، آدرس یک وب سایت جعلی ممکن است تنها با یک حرف متفاوت باشد.
از یک منبع امن وارد وبسایت شوید
ممکن است پیوندی از طریق ایمیل یا روش دیگری ارسال شود که ورود به سیستم را برای شما تسهیل کند. بهتر است در این موارد از روش های مطمئن تری مانند جستجوی گوگل وارد وبسایت شوید.
آنتی ویروس نصب کنید
برنامه آنتی ویروس در رایانه یا لپ تاپ شما به کنترل دستکاری غیرمجاز در فایل های سیستم کمک می کند.
افراد اغلب اعلام می کنند که اطلاعات شخصی آنها از طریق روش هایی مانند هک تلگرام یا موارد مشابه به دست آمده است، اما این امر تنها با دسترسی مستقیم این افراد به تلفن همراه شما امکان پذیر است. بنابراین اکیداً پیشنهاد می شود که به افراد ناشناس اجازه دسترسی به دستگاه خود را ندهید.
در این مقاله، می‌خواهیم تاکید کنیم که این فقط وب‌سایت‌های جعلی نیستند که ممکن است امنیت مرور سایبری شما را به خطر بیندازند، بلکه موضوع بحث گسترده‌تری است.
چگونه می توان یک وب سایت خاص را ایمن کرد؟
وقتی وارد یک وب سایت می شوید قبل از هر چیز به این موارد فکر کنید تا با انجام عملیات های مختلف در یک وب سایت با مشکل شدید مواجه نشوید.
- به دنبال HTTPS در نوار آدرس بگردید
- به دنبال سیاست های امنیتی وب سایت باشید
- مطالب سایت را با دقت مطالعه کنید
به دنبال HTTPS در نوار آدرس بگردید.
مورد ترجیحی که هنگام دیدن یک وب سایت برای تعیین ایمن بودن یک وب سایت انجام دهید، بررسی اینکه URL وب سایت با «HTTPS» شروع می شود و نماد قفل در سمت چپ آن وجود دارد.
HTTP یک پروتکل انتقال داده است که اطلاعاتی را بین شما و وب سایت ایجاد می کند. ولی. استفاده از پروتکل HTTPS همان اتصال را ایجاد می کند اما امن است. HTTPS دارای یک لایه سوکت امن به نام SSL است که تضمین می کند اطلاعات وارد شده به وب سایت رمزگذاری شده و از طریق یک تونل امن از هدف خود به سرور ارسال می شود. HTTPS به طور گسترده در اینترنت استفاده می شود، به خصوص در وب سایت های فروشگاهی که به جزئیات کارت یا رمز عبور نیاز دارند. این پروتکل امن برای انتقال داده ها استفاده می شود.
به دنبال سیاست های امنیتی وب سایت باشید.
گام دوم برای تعیین امن بودن یک وب سایت، جستجوی قوانین امنیتی آن است. همه وب سایت های معتبر باید قوانین امنیتی و سیاست هایی داشته باشند که از اطلاعات رد و بدل شده در وب سایت آنها محافظت کند.
داشتن چنین سیاستی برای سایت به این معنی است که صاحبان آن وب سایت ها خود را متعهد به رعایت این قوانین می دانند.
بنابراین قبل از هر اقدامی در یک وب سایت، سیاست های امنیتی آن را بررسی کنید.
محدوده سایت را با دقت مطالعه کنید.
اکثر وب سایت های جعلی به محتوای تولید شده توجه زیادی نمی کنند زیرا این یک کلاهبرداری است و حتی ممکن است حاوی محتوای بی ربط با مشکل نوشتن باشد. بنابراین روش دیگر برای تصمیم گیری در مورد ایمن بودن یک وب سایت این است که مطمئن شوید محتوای آن وب سایت دقیق و ارزشمند است و اشتباهات املایی یا تایپی کمتری وجود دارد.
راه ها و روش های ذکر شده از مهم ترین راه های تعیین امنیت یک وب سایت است. روش دیگر برای ارزیابی ایمنی یک وب سایت این است که به نظرات سایر کاربران در مورد وب سایت مورد نظر خود در سایت هایی مانند ReviewCentre، TripAdvisor یا Trustpilot نگاه کنید و نظرات و تجربیات کاربران را در مورد آن وب سایت بررسی کنید.
خطرات و خطرات امنیتی در فضای مجازی – امنیت گشت و گذار در اینترنت
- باز کردن صفحات پاپ آپ در وب سایت های بازدید شده می تواند خطرناک باشد.
- شروع پیوندهای ناشناس می تواند یک خطر قابل توجه باشد.
- باز کردن یک تصویر ممکن است آغاز سوء استفاده باشد.
- توجه داشته باشید که باز کردن یک صفحه وب حتی ممکن است به اطلاعات شما نفوذ کند. بنابراین توصیه می
- شود از باز کردن صفحات، تصاویر، فایل ها و وب سایت هایی که به آنها اعتماد ندارید خودداری کنید.
جمع بندی
اگر نگران این هستید که اعضای خانواده شما ممکن است حریم خصوصیاشان را به خطر بیندازند، پیشنهاد می کنیم از برنامه SFP Child Monitor برای نظارت بر فعالیت های فرزندان خود در اینترنت استفاده کنید.
