اینترنت همه چیز (IoE) یا Internet of Everything که به صورت مختصر به عنوان IoE نیز شناخته میشود، یکی از موضوعات بسیار مورد توجه است که در چند ساله اخیر بسیار به آن پرداخته شده است، اینترنت اشیاء یکی از فناوری‌های مبتکرانه و فراگیر است که سبب میشود ارتباطات تحت شبکه بسیار منسجم‌تر و ارزشمندتر از سابق باشد. تبدیل کردن اطلاعات به عملیات سبب ایجاد قابلیت‌های جدید، تجربه‌های با ارزش‌تر و فرصت‌های اقتصادی غیرقابل پیشبینی برای کسب و کارها، اشخاص و کشورها میشود.
اینترنت همه چیز
از نظر تکنیکی، اینترنت همه چیز (IoE) اشاره به میلیاردها دیواس‌ها و محصولات مصرفی دارد که تحت یک شبکه هوشمند به اینترنت متصل شده‌اند و می‌توانند سبب توسعه پیکربندی‌های دیجیتالی شوند.
اساساً فلسفه که در فناوری‌های آینده به کار گرفته میشود، به شکل به کارگیری متفاوت ابزارها، دیواس‌ها و اشیا متصل به هم برای ایجاد یک جهان اینترنتی است.
اکنون اینترنت دیواس‌های محدودی نظیر تلفن‌ها، تبلت‌ها، رایانه‌های شخصی و نیز برخی از ابزارهای مفید دیگر را به همدیگر متصل کرده است، اما ایده‌ای که در پشت اینترنت همه چیز (IoE) قرار گرفته است، آن است که ماشین‌های هوشمند بتوانند با توانایی شناختی بالاتری به همدیگر متصل شوند و در نتیجه بتوانند به داده‌های بسیار بیشتری دسترسی داشته باشند و فرصت‌های کار با شبکه را توسعه دهند.
به عبارت ساده‌تر، اینترنت همه چیز (IoE)، مجموعه‌ای هوشمند از ارتباطات میان افراد، سیستم‌های پردازشگر، داده‌ها و اشیاء است که می‌توانند در دنیای ما به راحتی جابجا شوند، در این چنین شبکه‌ای میلیاردها دستگاه نظیر حسگرها به کار گرفته می‌شوند تا به سنجش و اندازه‌گیری محیط بپردازند و داده‌های آنها از طریق شبکه‌های عمومی و یا خصوصی در دسترس است، تمامی این دستگاه‌ها می‌توانند از طریق پروتکل‌هایی نظیر TCP/IP به همدیگر متصل شوند.
بنابراین، آیا می‌توان گفت که اینترنت همه چیز، نوع دیگری از اینترنت اشیاء است؟
خوب، اصلی‌ترین تفاوت دراینجا ارتباطات هوشمندانه است. در اینترنت اشیاء (IoT) ، بیشتر ابزارهای دیجیتالی فیزیکی با همدیگر متصل هستند، اما در اینترنت همه چیز (IoE) شبکه هوشمندی در پشت کار قرار گرفته است که تمام این ابزارها را در یک اکوسیستم منسجم مدیریت می‌کند.
اینترنت اشیاء (IoT)، محدود به دستگاه‌های پردازشگر است، به همین خاطر در اینجا ما با ارتباطات میان دستگاه به دستگاه روبرو هستیم، اما در اینترنت همه چیز (IoE) هم افراد، هم پردازشگرها، هم داده‌ها و اشیاء همگی با هم در یک شبکه گرد هم آمده‌اند و در اینجا ما فقط با گوشی‌های موبایل و تبلت‌ها و یا رایانه‌های شخصی روبرو نیستیم. باندهای تست سلامتی، قوری‌های قهوه جوش، کنتاینرهای دریانوردان، همه تبدیل به نود‌هایی (Node) در شبکه‌ای هوشمند می‌شوند و با هم در ارتباط قرار می‌گیرند. یکی از مفاهیم اینترنت همه چیز (IoE) شامل ارتباطات M2M، M2P و تکنولوژی‌های ارتباطاتی P2P میشود.
اقتصادی اینترنت همه چیز، می‌تواند تاثیرات عمیقی را بر روی بسیاری از جنبه‌های زندگی ما بگذارد:
- افراد: در این بخش افراد با اینترنت به شیوه‌های بسیار راحت‌تری در ارتباط قرار می‌گیرند و اطلاعات و داده‌های دیواس‌های آنها نه تنها از طریق موبایل و تبلت و رایانه شخصی و یا حتی شبکه‌های اجتماعی، بلکه از طریق سنسورهایی که بر روی پوست آنها قرار گرفته است جمع‌آوری میشود و امکان بررسی شرایط حیاتی فرد مهیا میشود. در این شیوه، خود افراد نیز تبدیل به گره‌ها یا نود (Node) شبکه اینترنت می‌شوند.
یک مثال خوب در این زمینه، لباس‌های پوشیدنی است که توسط شرکت نایکی ارائه شده است و افراد می‌توانند آنها را بپوشند، این لباس‌ها امکان دریافت اطلاعات حیاتی افراد را مهیا می‌کند و در نتیجه می‌توان نحوه فعالیت و عملکرد ورزشکاران را تخمین زد.
- اشیا: اشیا و آیتم‌های فیزیکی مانند سنسورها، دیواس‌های صنعتی، محصول مصرفی، دستیاران کسب و کار نیز می‌توانند به وسیله اینترنت به همدیگر متصل شوند، با این کار آنها می‌توانند اطلاعات را از اطراف خود واکشی کنند و در نتیجه آگاهی محیطی، شناخت و هوشمندی بالاتری برای ما ایجاد میشود، این موضوع اغلب به نام اینترنت اشیا شناخته میشود.
در سال ۱۹۸۴ تنها ۱۰۰۰ دیواس به اینترنت اشیا متصل شده بودند، در حالی که در سال ۱۹۹۲ این تعداد به یک میلیون دیواس رسید، در سال ۲۰۱۰ این مقدار به ۱۰ میلیارد دستگاه رسیده است و به همین خاطر شرکت سیسکو پیشبینی می‌کند که تا سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۵۰ میلیارد دستگاه به اینترنت متصل خواهند شد.
این ابزارها و دیواس‌ها اطلاعات را از محیط خودشان چه به شکل داخلی و چه خارجی دریافت می‌کنند و آنها را به سمت سرورها می‌فرستند تا در آن جا تحلیل شوند و در نهایت تصمیم‌های هوشمندانه‌ای درباره آنها گرفته شود.
- داده‌ها: شاید در اینجا ساده‌ترین کار جمع‌آوری داده‌ها خام است، هنگامی که ابزارها به همدیگر متصل شوند، این داده‌ها به سطح‌های بالاتر ارسال می‌شوند داده‌های قابل پردازش بیشتری در اختیار سرورها قرار داده میشود، و در نتیجه امکان تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه‌تر و سریع‌تر فراهم می‌آید.
در اینجا داده‌ها می‌توانند اطلاعات عمیق‌تری را به ما ارائه کنند و برنامه‌ریزی‌های بهتری استفاده شود، به جای آنکه برنامه‌هایی مبتنی بر اطلاعات تصادفی در اختیار داشته باشیم. با شکل‌دهی به جریان درست ارسال داده و اطلاعات، می‌توانیم شکل بسیار بهتری از کلان داده‌ها را در اختیار داشته باشیم، این نوع از منابع داده در سال‌های اخیر بسیار استفاده شده است زیرا می‌توانند نگرش‌های بهتری را در اختیار ما قرار دهند که در طبقه بندی اطلاعات و تحلیل آنها، به آن نیازمندیم.
- پردازش گرها: با داشتن پردازشی در ابعاد اینترنت همه چیز، ما می‌توانیم اطلاعات درستی را از افراد درست، به موقع و به شیوه صحیح در اختیار داشته باشیم. کسب و کارهای مبتنی بر فناوری، متکی به داده‌هایی هستند که بتوانند بر مبنای آنها تصمیم گیرهای آینده خودشان را اتخاذ کنند و در نتیجه جریان فرایندهای کاری و استراتژی خودشان را بهبود ببخشند، به همین خاطر به کارگیری پردازش‌های سریع‌تر داده‌ها، می‌تواند برای آنها مزیت رقابتی محسوب شده و منجر به چابکی آنها در زمینه تصمیم‌گیری‌ها شود.
شرکت جنرال الکتریک پیشبینی می‌کند که اینترنت همه چیز بتواند تا ۱۵ بیلیارد دلار به رشد ناخالص داخلی کمک کند، در حالی که شرکت سیسکو تخمین زده است که این مقدار تا ۱۹ بیلیارد دلار صرفه‌جویی به همراه خواهد داشت و سبب ایجاد مزیت‌های بسیار زیادی برای شرکت‌هایی میشود که از اینترنت همه چیز (IoE) استفاده می‌کنند.
اما به همان نسبت که تعداد دیواس‌های متصل به اینترنت افزایش پیدا می‌کند و داده‌های بیشتری جمع‌آوری میشود، حریم خصوص نیز دچار تهدیداتی میشود، که می‌تواند سبب ایجاد نگرانی‌های امنیتی شود ، اما با هوشمندتر شدن ابزارها، این امید وجود دارد که امان تشخیص کافی برای جلوگیری از سو استفاده‌ها به دست آید و از هر گونه تهدیدی بر علیه افراد جلوگیری شود. اینترنت همه چیز اکنون در اینجا و غیرقابل انکار است، و ما می‌باید خودمان را در درون آن فرض کنیم و زندگی خودمان را بر مبنای آن سازگار کنیم و از تغییراتی که آن برای آینده ما به وجود می‌آورد استفاده کنیم.
نتیجه گیری
اینترنت همه چیز (IoE) به‌عنوان گامی فراتر از اینترنت اشیاء (IoT)، نمایانگر انقلابی در اتصال، تعامل و بهره وری است. این فناوری با ایجاد شبکه‌ای هوشمند که افراد، اشیاء، داده‌ها و پردازش‌ها را به شکلی یکپارچه به هم متصل می‌کند، نوید بخش تحولی عمیق در سبک زندگی، مدل‌های کسب‌وکار و اقتصاد جهانی است.
از توسعه دیواس‌ها و سنسورهای هوشمند گرفته تا جمع آوری و پردازش داده‌های کلان، IoE نه‌تنها امکاناتی بی‌سابقه در زمینه بهره‌وری و نوآوری فراهم می‌کند، بلکه چالش‌هایی نظیر حفظ حریم خصوصی و امنیت را نیز به همراه دارد. با این حال، با رشد توانایی‌های فناوری و بهبود سیستم‌های نظارتی، امکان مدیریت تهدیدها و بهینه‌سازی استفاده از این فناوری وجود دارد.
