اینترنت شیرینگ یا اشتراک‌گذاری اتصال به اینترنت (ICS) روشی برای اتصال چندین رایانه در یک شبکه LAN به اینترنت از طریق یک اتصال و یک آدرس IP واحد است. ICS معمولا از فناوری‌های NAT برای دستیابی به این هدف استفاده می‌کند. برخی از این فناوری‌ها عبارتند از: اتصال کابلی، اتصال DSL، اتصال ISDN، اتصال Dial-up و اتصال ماهواره‌ای. اشتراک‌گذاری اتصال به اینترنت را می‌توان از طریق راه حل‌های نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری برای دستگاه‌های گوناگونی مانند: تلفن‌های هوشمند همراه، لپ‌تاپ، رایانه شخصی و تبلت ایجاد کرد. در این مطلب با انواع فناوری‌ها و مدل‌های اینترنت شیرینگ و اصطلاحات وابسته به آن‌ها آشنا می‌شویم.
شبکه LAN؛ بستری برای اینترنت شیرینگ
یکی از بسترهای پیاده‌سازی فناوری‌های اینترنت شیرینگ، شبکه LAN است. LAN مخفف عبارت (local area network) به‌معنای “شبکه منطقه محلی” است. این شبکه یک شبکه رایانه‌ای است که محدوده نسبتا کوچکی را دربرمی‌گیرد. یک شبکه LAN اغلب به یک اتاق، ساختمان یا گروهی از ساختمان‌ها محدود می‌شود. البته می‌توان شبکه LAN را از طریق خطوط تلفن و امواج رادیویی در هر فاصله‌ای به شبکه‌های محلی دیگر متصل کرد.
به سیستم شبکه‌های محلی متصل به این روش، شبکه گسترده (WAN) می‌گویند. WAN مخفف عبارت (wide area network) به‌معنای “شبکه منطقه گسترده” است. تفاوت بین LAN و WAN در این است که شبکه گسترده یک منطقه جغرافیایی نسبتا بزرگ را دربرمی‌گیرد. به طور معمول، یک WAN از دو یا چند شبکه محلی (LAN) تشکیل شده است.
فناوری NAT؛ یکی از ملزومات اینترنت شیرینگ رایانه‌ای
فناوری NAT یک استاندارد اینترنتی است که یک شبکه محلی (LAN) را قادر می‌سازد تا از یک مجموعه آدرس IP برای ترافیک داخلی و از مجموعه دیگری از آدرس‌ها برای ترافیک خارجی استفاده کند. NAT مخفف عبارت (Network Address Translation) به‌معنای “ترجمه آدرس شبکه” است. فرآیند NAT به یک دستگاه مانند: روتر یا مودم برای انجام کلیه امور ترجمه آدرس IP در جایی که LAN به اینترنت متصل می‌شود، متکی نیاز دارد. برخی مزایا و امکاناتی که NAT در اختیار کاربران قرار می‌دهد عبارتند از:
- ایجاد نوعی فایروال با پنهان کردن آدرس‌های IP داخلی
- استفاده از آدرس‌های IP داخلی بیشتر در شرکت‌ها
- امکان ادغام چندین اتصال اینترنتی ISDN برای ایجاد یک اتصال اینترنتی واحد
- پیش‌گیری از خطر تداخل خارجی با آدرس‌هایی که توسط دیگر شرکت‌ها یا سازمان‌ها استفاده می‌شوند، از طریق استفاده داخلی از آدرس‌های IP
انواع فناوری NAT نیز عبارتند از:
- Dynamic NAT: به فرآیند ترجمه آدرس‌های IP خصوصی به آدرس‌های IP عمومی در یک محدوده مشخص به نام NAT pool گفته می‌شود
- Static NAT: استاتیک به فرآیند ترجمه آدرس‌های IP خصوصی یک‌به‌یک به همان آدرس IP عمومی اشاره دارد
- Overloading: فناوری Overloading یا اضافه بار، گاهی اوقات با عنوان: “ترجمه آدرس پورت (PAT)” یا “تک آدرس “NAT نامیده می‌شود؛ اضافه بار یا Overloading به نسخه‌ای از NAT پویا گفته می‌شود که در آن، تمام آدرس‌های IP خصوصی با استفاده از پورت‌های مختلف به همان آدرس IP عمومی ترجمه می‌شوند
- Overlapping: همپوشانی زمانی اتفاق می‌افتد که آدرس‌های IP خصوصی در یک شبکه داخلی با آدرس‌های یک شبکه خارجی یکسان باشد؛ به این معنی که روتر NAT باید یک جدول جستجو داشته باشد تا بتواند این دو را با هم مقایسه کرده و بر اساس آن ترجمه کند
فناوری DSL؛ گروهی از فناوری‌های اتصال کابلی اینترنت
اصطلاح DSL به همه انواع خطوط مشترک دیجیتال (digital subscriber lines) اشاره دارد. دو فناوری مشهور و پرکاربرد آن، ADSL و SDSL هستند. دو نوع دیگر این گروه از فناوری‌های اتصال اینترنتی که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از:
- HDSL یا High-data-rate DSL به‌معنای DSL با نرخ داده بالا
- VDSL یا Very high DSL یا DSL بسیار بالا
فناوری‌های DSL از طرح‌های مدولاسیون پیچیده برای بسته‌بندی و ارسال داده‌ها روی سیم‌های مسی استفاده می‌کنند. گاهی اوقات از آن‌ها با عنوان فناوری‌های “آخرین مایل” یاد می‌شود، زیرا فقط برای اتصال از ایستگاه سوئیچینگ تلفن به خانه یا محل کار استفاده می‌شوند، نه بین ایستگاه‌های سوئیچینگ.
فناوری DSL بسیار شبیه به ISDN است، زیرا هر دو روی خطوط تلفن مسی موجود (POTS) کار می‌کنند و هردو به یک دفتر تلفن مرکزی نیاز دارند. با این حال، DSL سرعت‌های بسیار بالاتری را ارائه می‌دهد؛ تا ۳۲ مگابیت در ثانیه برای ترافیک بالادست و از ۳۲ کیلوبیت بر ثانیه تا بیش از ۱ مگابیت در ثانیه برای ترافیک پایین‌دستی.
فناوری ADSL
اصطلاح ADSL مخفف عبارت Asymmetric Digital Subscriber Line به‌معنای “خط مشترک دیجیتال نامتقارن” است. ADSL نوعی از فناوری ارتباطات باند پهن DSL است که برای اتصال به اینترنت استفاده می‌شود. ADSL در مقایسه با خطوط مودم سنتی اجازه می‌دهد تا داده‌های بیشتری از طریق خطوط تلفن مسی موجود (POTS) ارسال شود. یک فیلتر ویژه نیز به نام میکروفیلتر بر روی خط تلفن مشترک نصب می‌شود تا امکان استفاده همزمان از خدمات اینترنت ADSL و خدمات معمولی خطوط تلفن را فراهم کند.
استفاده از فناوری ADSL به یک مودم مخصوص ADSL نیاز دارد و مشترکان برای دریافت سرویس ADSL باید در مکان‌های جغرافیایی نزدیک به دفتر مرکزی ارائه دهنده این سرویس حضور داشته باشند. ADSL از سرعت تبادل اطلاعات، از ۱٫۵ تا ۹ مگابیت در ثانیه، هنگام دریافت داده یا دانلود (معروف به نرخ پایین‌دست) و از ۱۶ تا ۶۴۰ کیلوبیت در ثانیه هنگام ارسال داده یا آپلود (معروف به نرخ بالادست) پشتیبانی می‌کند.
فناوری SDSL
اصطلاح SDSL مخفف عبارت Symmetric Digital Subscriber Line به‌معنای “خط مشترک دیجیتال متقارن” است. فناوری SDSL اجازه می‌دهد داده‌های بیشتری از طریق خطوط تلفن مسی موجود (POTS) ارسال شود. SDSL از سرعت انتقال داده‌ها تا ۳ مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌کند.
SDSL با ارسال پالس‌های دیجیتال در ناحیه فرکانس بالای سیم‌های تلفن کار می‌کند؛ به‌همین دلیل نمی‌توانیم از خطوط کابلی مورد استفاده برای SDSL به‌طور همزمان برای خدمات معمول تلفن‌ها و برقراری تماس تلفنی استفاده کنیم. فناوری SDSL به یک مودم ویژه اتصال SDSL نیاز دارد. صفت متقارن در اصطلاح SDSL به این دلیل است که این فناوری از نرخ داده‌های یکسانی برای ترافیک بالادستی و پایین‌دستی یا دانلود و آپلود پشتیبانی می‌کند. فناوری ADSL در آمریکای شمالی محبوب بیشتری دارد، در حالی که SDSL عموما در اروپا مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ایران نیز فناوری ADSL بیشتر از SDSL طرفدار دارد.
فناوری ISDN؛ سنتی اما همچنان کاربردی
اصطلاح ISDN مخفف Integrated Services Digital Network به‌معنای “شبکه دیجیتال خدمات یکپارچه” است. ISDN مجموعه‌ای از استانداردهای ارتباطی است که از انتقال دیجیتال برای برقراری تماس‌های تلفنی، تماس‌های ویدیویی، انتقال داده‌ها و سایر خدمات شبکه از طریق مدارهای PSTN سنتی در شبکه تلفن سوئیچ شده عمومی استفاده می‌کند. عمر استانداردسازی این خدمات با عمر ابداع تلفن یکی است و نقطه شروع این فناوری را می‌توان همان آزمایشگاه تحقیقاتی گراهام بل دانست. از ISDN برای اتصال و اشتراک اتصال اینترنتی نیز استفاده می‌شود. همچنین از دیگر کاربردهای موفق آن می‌توان به ویدئوکنفرانس با استفاده از این فناوری اشاره کرد. اگر به آشنایی با روش‌های تبدیل فناوری‌های سنتی و نیز رایانه‌های قدیمی به یک فناوری مدرن علاقه دارید، شرکت در دوره آموزش آشنایی با فایل سرور و تبدیل رایانه قدیمی خانگی به فایل سرور را از طریق لینک زیر به شما پیشنهاد می‌دهیم:
اتصال اینترنتی Dial-Up
فناوری Dial-Up یک فناوری قدیمی برای اتصال اینترنتی و نیز تقسیم این اتصال به دو یا چند رایانه است و به اتصال دستگاه به شبکه از طریق مودم و شبکه تلفن عمومی اشاره دارد. دسترسی Dial-up در واقع درست مانند یک اتصال تلفنی است، با این تفاوت که طرفین این اتصال، دستگاه‌های رایانه‌ای هستند. از آن‌جا که دسترسی Dial-Up از خطوط تلفن معمولی استفاده می‌کند، کیفیت اتصال همیشه خوب نیست و نرخ داده محدود است. حداکثر سرعت داده با دسترسی از طریق اتصال اینترنتی Dial-Up، ۵۶ کیلوبیت بر ثانیه است، اما فناوری‌های جدید مانند ISDN نرخ‌های سریع‌تری را ارائه می‌دهند.
یک راه جایگزین برای اتصال دو کامپیوتر با استفاده از فناوری Dial-Up، اتصال از طریق یک خط اجاره‌ای (leased line) است که یک اتصال دائمی بین دو دستگاه ایجاد می‌کند. leased line یک اتصال تلفنی دائمی بین دو نقطه ایجاد شده توسط یک حامل مشترک مخابراتی است. به طور معمول، خطوط اجاره‌ای توسط کسب‌وکارها برای اتصال دفاتری با فاصله جغرافیایی زیاد استفاده می‌شود. خطوط اجاره‌ای توان عملیاتی سریع‌تر و اتصالاتی با کیفیت بهتر را ارائه می‌دهند، اما هزینه آن‌ها بیشتر است.
فناوری اتصال اینترنت ماهواره‌ای
اتصال اینترنت ماهواره‌ای (Satellite Internet access) یک فناوری است که در آن داده‌های ورودی و خروجی یا دانلود و آپلود، بین رایانه و ماهواره منتقل می‌شوند. سخت‌افزار هر مشترک خدمات اتصال اینترنت ماهواره‌ای، شامل یک آنتن بشقاب ماهواره‌ای و یک فرستنده/گیرنده است که در قسمت مایکروویو طیف رادیویی کار می‌کند.
سرعت تبادل اطلاعات در اتصال اینترنتی ماهواره‌ای
در اتصال اینترنت ماهواره‌ای دو طرفه، داده‌های بالادستی معمولا با سرعت کمتری نسبت به داده‌های پایین‌دستی ارسال می‌شوند. بنابراین، اتصال در این فناوری، از نوع اتصال نامتقارن است. سرعت Uplink برای مشترکی که از یک کامپیوتر استفاده می‌کند در حدود ۵۰ تا ۱۵۰ کیلوبیت بر ثانیه است. بسته به عواملی مانند ترافیک اینترنت، ظرفیت سرور و اندازه فایل‌های دانلود شده، اتصال پایین‌دستی با سرعت‌هایی در حدود ۱۵۰ کیلوبیت بر ثانیه تا بیش از ۱۲۰۰ کیلوبیت در ثانیه نیز امکان‌پذیر است.
مزایا و معایب اینترنت شیرینگ ماهواره‌ای
سیستم‌های اینترنت ماهواره‌ای یک گزینه عالی، اما گران‌قیمت، برای مردم مناطق روستایی هستند که خط اتصال مشترک دیجیتال (DSL) و اتصالات مودم کابلی در دسترس آن‌ها قرار ندارد. اگر یک ژنراتور یا منبع تغذیه باتری وجود داشته باشد که بتواند الکتریسیته کافی برای راه‌اندازی یک سیستم رایانه رومیزی تولید کند، می‌توان از این فناوری حتی در جاهایی که ابتدایی‌ترین امکانات رفاهی وجود ندارد، استفاده کرد.
گزینه اینترنت ماهواره‌ای دو طرفه یک اتصال همیشه روشن و مداوم را ارائه می‌دهد که فرآیند Dial-Up را دور می‌زند. از این نظر، سیستم اتصال اینترنت ماهواره‌ای شبیه یک اتصال اینترنتی مودم کابلی است. اما این فناوری با ریسک‌هایی نیز در زمینه هک اطلاعات همراه است؛ مگر اینکه از فایروال برای محافظت از رایانه در برابر تلاش‌های هک استفاده شود.
اینترنت شیرینگ کابلی
اینترنت شیرینگ کابلی یا Share Internet Over Ethernet Cable اصطلاحی عام است که به هرنوع اتصال و اشتراک شبکه اینترنت اشاره دارد. بسیاری از افراد عموما با شنیدن امکان اتصال اینترنتی از طریق سیم‌ها به یاد فناوری‌هایی چون: ADSL می‌افتند که از شبکه کابل‌های تلفن استفاده می‌کند. اما اینترنت شیرینگ کابلی محدود به این شبکه نمی‌شود و از شبکه فیبر نوری و شبکه کابلی تلویزیون نیز می‌توان برای آن استفاده کرد.
فناوری تترینگ؛ از فناوری‌های اینترنت شیرینگ موبایلی
تترینگ (Tethering) به عمل استفاده از یک دستگاه تلفن همراه یا تبلت به‌عنوان مودم برای اتصال یک دستگاه دیگر مانند لپ‌تاپ یا تلفن همراه دیگر به اینترنت گفته می‌شود. برای انجام این کار، دستگاه‌های میزبان و میهمان باید با هم سینک یا مرتبط شده باشند و دستگاه میزبان باید به شبکه اینترنت متصل شده باشد تا بتواند این اتصال را به‌اشتراک بگذارد.
تترینگ مزایا و کاربردهای گوناگونی دارد و در بسیاری از مواقع از آن به‌عنوان یک روش جایگزین یا مکمل یا در مواقع پایان یافتن بسته‌های خریداری شده اینترنت استفاده می‌شود. همچنین شما می‌توانید با خرید یک بسته مقرون‌به‌صرفه اینترنت و فعالسازی آن در یک تلفن همراه، آن را با یک یا چند موبایل یا دستگاه میهمان دیگر به‌اشتراک بگذارید. در ادامه با برخی از انواع تترینگ آشنا می‌شویم.
تترینگ از طریق بلوتوث
تترینگ بلوتوثی (bluetooth tethering) یکی از راه‌های به‌اشتراک‌گذاری اتصال بی‌سیم یک دستگاه تلفن همراه یا تبلت با دستگاهی دیگر با استفاده از فناوری بلوتوث است. در این روش مانند تترینگ وای‌فای، شما می‌توانید چندین دستگاه را به صورت بی‌سیم به تلفن هوشمند خود متصل کنید.
تترینگ از طریق وای‌فای
تترینگ وای‌فای (Wi-fi tethering) اصطلاحی است که برای پخش سیگنال تلفن همراه شما به‌عنوان یک شبکه Wi-Fi، سپس وصل کردن لپ‌تاپ یا هر دستگاه دارای Wi-Fi دیگری به آن برای اتصال به اینترنت استفاده می‌شود. گاهی اوقات از آن به عنوان هات اسپات موبایل، هات اسپات شخصی، هات اسپات قابل حمل یا هات اسپات Wi-Fi نیز یاد می‌شود. در نظر داشته باشید که هردو مدل اینترنت شیرینگ وای‌فای و بلوتوثی برمبنای شبکه بی‌سیم انجام می‌شوند و آگاهی از نکات ایمنی شبکه در آن‌ها اهمیت دارد. برای آموزش کامل در این زمینه این دوره آموزشی را به شما پیشنهاد می‌کنیم:
روتر؛ یکی از دستگاه‌های ایجاد قابلیت اینترنت شیرینگ
روتر دستگاهی است که دو یا چند شبکه سوئیچ-بسته (packet-switched networks) یا زیرشبکه (subnetwork) را با هدف اینترنت شیرینگ و اهداف دیگر به‌هم متصل می‌کند. روتر دو کارکرد اصلی دارد: مدیریت ترافیک بین این شبکه‌ها با ارسال بسته‌های داده به آدرس‌های IP مورد نظرشان و اجازه دادن به چندین دستگاه برای استفاده از یک اتصال اینترنتی یکسان.
یک روتر دستگاه‌های شما را به یکدیگر و در تنظیمات اتصال سیمی، به مودم متصل می‌کند. روتر از طریق کابل اترنت یا در مورد روتر بی‌سیم، سیگنال WiFi، به مودم و سپس به دستگاه‌های شما از جمله: لپ‌تاپ، تلویزیون‌های هوشمند و چاپگرها متصل می‌شود. روتر یک شبکه محلی (LAN) در خانه شما یا در محیط اداره و شرکت، ایجاد می‌کند و به دستگاه‌های شما امکان می‌دهد فایل‌ها را به اشتراک بگذارند.
روتر تمام اطلاعاتی را که به هر دستگاه و به مودم می‌رود و یا از مودم دریافت می‌شود را مدیریت می‌کند و مطمئن می‌شود که همه آن‌ها با خیال راحت در نقطه درست تبادل قرار می‌گیرند. با این‌حال، روتر برای عملکرد، نیازی به اتصال به مودم ندارد. شما می‌توانید که یک LAN را بدون دسترسی به اینترنت ایجاد کنید. به عبارت ساده، روتر شما:
- یک آدرس IP محلی به هر دستگاه در شبکه اختصاص می‌دهد
- یک فایروال برای جلوگیری از نقض امنیت ایجاد می‌کند
- ترافیک شبکه شما را مدیریت می‌کند
- امکان هرگونه کنترل والدین و عدم دسترسی را ایجاد می‌کند
تعداد روترهای مورد نیاز در شبکه‌های LAN و WAN
انواع مختلفی از روترها وجود دارد، اما بیشتر روترها داده‌ها را بین LAN (شبکه‌های محلی) و WAN (شبکه‌های گسترده) منتقل می‌کنند. LAN گروهی از دستگاه‌های متصلِ محدود به یک منطقه جغرافیایی خاص است، بنابراین یک شبکه محلی یا LAN معمولا به یک روتر (و نه بیشتر) نیاز دارد.
در مقابل، WAN یک شبکه بزرگ است که در یک منطقه جغرافیایی وسیع گسترده شده است. به‌عنوان مثال، سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگی که در چندین مکان، در سراسر کشور فعالیت می‌کنند، برای هر مکان به شبکه‌های محلی جداگانه و در هرکدام دست کم به یک روتر نیاز دارند. اگر به آشنایی کامل با انواع شبکه‌های رایانه‌ای علاقه دارید، شرکت در این دوره آموزشی را به شما پیشنهاد می‌کنیم:
مودم؛ ابزاری که اینترنت را به خانه شما می‌آورد
مودم دستگاهی است که خانه شما را معمولا از طریق کابل کواکسی به ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) متصل می‌کند. مودم سیگنال‌ها را از ISP شما می‌گیرد و آن‌ها را به سیگنال‌هایی تبدیل می‌کند که دستگاه‌های محلی شما می‌توانند از آن استفاده کنند و برعکس. ارتباط بین خانه شما و اینترنت به‌عنوان شبکه گسترده (WAN) شناخته می‌شود. هر مودم دارای یک آدرس IP عمومی اختصاص داده شده است که آن را در اینترنت شناسایی می‌کند.
روش انجام اینترنت شیرینگ در ویندوز
برای اینکه بتوانید اتصال اینترنت خود را در ویندوز با سایر کاربران به اشتراک بگذارید، کافیست مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید.
مرحله‌ی اول
کلیدهای ترکیبی Windows key + X را روی کیبورد خود فشار دهید تا منوی تنظیمات Power User برای شما باز شود و پس از آن گزینه‌ی Network Connections را انتخاب کنید.
مرحله‌ی دوم
پس از اینکه گزینه‌ی Network Connections را انتخاب کردید، پنجره‌ای مشابه تصویر زیر برای شما باز می‌شود که باید گزینه‌ی
را انتخاب کنید:هات اسپات موبایل
مرحله سوم
بعد از اینکه گزینه‌ی موبایل هات‌اسپات را انتخاب کردید، تنظیمات مربوط به اینترنت شیرینگ به شما نمایش داده می‌شود که می‌توانید در این صفحه نوع اتصال، کلمه‌ی عبور (در صورت انتخاب گزینه‌ی WiFi) و همچنین نام شبکه‌ی خود را انتخاب کنید:
با انجام این مراحل می‌توانید اینترنت خود را با سایر دستگاه‌ها (لپ‌تاپ، موبایل یا تبلت) به اشتراک بگذارید و در دیگر دستگاه‌ها نیز از ارتباط اینترنتی خود استفاده کنید، بدون اینکه احتیاجی به برقراری ارتباط اینترنتی مجزا برای سایر دستگاه‌های خود داشته باشید.
روش انجام اینترنت شیرینگ در دستگاه‌های اندرویدی
برای اینکه بتوانید ارتباط اینترنتی خود را در دستگاه‌های اندرویدی به اشتراک بگذارید، کافیست وارد تنظیمات دستگاه خود شوید و در بین گزینه‌ها به دنبال گزینه‌ی Network and Internet بگردید، سپس در صفحه‌ی باز شده در بخش Hotspot گزینه‌ی فعال‌کردن را بزنید، همچنین با ورود به منوی این بخش می‌توانید برای اشتراک اینترنت خود یک نام و کلمه‌ی عبور اختصاص دهید که هر دستگاهی با این کلمه‌ی عبور بتواند از اینترنت شما استفاده کند.
روش انجام اینترنت شیرینگ در دستگاه‌های iOS
برای اینترنت شیرینگ در دستگاه‌های iOS باید در تنظیمات وارد بخش زیر شوید:
Settings > Cellular > Personal Hotspot or Settings > Personal Hotspot
در این صفحه، با فعال کردن گزینه‌ی Allow others to join و تنظیمات کلمه‌ی عبور مورد نظر خود می‌توانید اتصال اینترنت خود را از طریق WiFi با سایر دستگاه‌هایی که در اطراف شما هستند، به اشتراک بگذارید.
اینترنت شیرینگ؛ مجموعه‌ای از فناوری‌های سنتی و مدرن
اینترنت شیرینگ مبحثی بسیار گسترده است که زمینه‌های مختلفی از علوم ارتباطی و رایانه‌ای و دانش شبکه و دستگاه‌های دیجیتالی را دربرمی‌گیرد. گستره این مبحث از فناوری‌های سنتی مانند: Dial-Up تا به‌روزترین تکنولوژی‌ها و دستگاه‌های اتصال به شبکه جهانی اینترنت مانند: اینترنت ماهواره‌ای است. آگاهی از این فناوری‌ها باعث می‌شود بتوانیم بهترین مدل اتصال به اینترنت و نیز اشتراک اتصال به اینترنت را برای کسب‌وکار یا فعالیت‌های گوناگون دیگر، متناسب با نیازهای این فعالیت‌ها و امکانات و مزایای این مدل‌ها انتخاب کنیم.
