ویندوز سرور یک سیستم عامل است که برای استفاده در رایانه های شبکه آماده شده است. ویندوز سرور که سیستم عاملی کاملاً متفاوت با نسخه های مورد استفاده در رایانه های معمولی است، فقط در سرورهای شبکه استفاده می شود. Windows Server، همراه با اجزای آن، به مدیران اجازه می دهد تا به راحتی در سرورهای شبکه سازماندهی و کنترل کنند. علاوه بر این، کنترل سرور آسان تری را با اجزایی مانند پایگاه داده و ASP فراهم می کند.
نسخه های ویندوز سرور
مایکروسافت که در مورد سیستم های اینترنتی بیکار نمی ماند، برای اولین بار نسخه ویندوز NT 3.1 را در طول ظهور اینترنت منتشر کرد. بعدها این سیستم عامل توسط Windows NT 3.5 Server، Windows NT 4.0 و Windows 2000 Server دنبال شد. پس از نسخه ۲۰۰۰، مجموعه ای که کاملاً خود را به یک استاندارد گره زد و نام خود را به “Windows Server” تغییر داد.
- ویندوز سرور ۲۰۰۳
- ویندوز سرور ۲۰۰۳ RC
- ویندوز سرور ۲۰۰۸
- ویندوز سرور ۲۰۰۸ R2
- ویندوز سرور ۲۰۱۲
- ویندوز سرور ۲۰۱۲ R2
و با این نام ها ادامه دارد طبق آخرین اعلامیه ها، مایکروسافت با انتشار نسخه جدید ویندوز سرور در سال ۲۰۱۶، سری ویندوز سرور را دوباره فعال خواهد کرد.
نصب ویندوز سرور
نصب ویندوز سرور یک فرآیند بسیار ساده است. ابتدا در مورد نسخه ویندوز سروری که می خواهید استفاده کنید تصمیم بگیرید، سپس این رسانه نصب ویندوز سرور را دریافت کنید و ویندوز سرور را از طریق DVD بوت کنید. هنگامی که صفحه ای را می بینید که باید یک کلید را برای نصب فشار دهید، کلید را فشار دهید تا به صفحه تنظیمات ویندوز سرور برسید.
پس از رسیدن به صفحه نصب، اکنون می توانید فرآیند نصب ویندوز سرور را مطابق با دستورالعمل های دستیار نصب بصری انجام دهید، گویی در حال نصب یک سیستم عامل معمولی ویندوز هستید.
تفاوت ویندوز سرور با ویندوز معمولی
با یک نگاه سریع، ممکن است در درک تفاوت بین ویندوز سرور و نسخه های معمولی ویندوز مشکل داشته باشید. ظاهر دسکتاپ یکسان است، شامل نوار وظیفه، نمادهای دسکتاپ و دکمه Start.
به نظر می رسد که هر نسخه از ویندوز سرور مربوط به نسخه مصرف کننده ویندوز است. به عنوان مثال، Windows Server 2003 نسخه سرور ویندوز XP است. نسخه های فعلی شامل ویندوز سرور ۲۰۱۶ بر اساس به روز رسانی سالگرد ویندوز ۱۰ و ویندوز سرور ۲۰۱۹ مبتنی بر ویندوز ۱۰ نسخه ۱۸۰۹ است.
از آنجایی که ویندوز سرور و ویندوز یک پایه کد مشترک دارند، می توانید بسیاری از عملکردهای یکسان را در هر دو انجام دهید. می توانید برنامه هایی مانند مرورگرها و ویرایشگرهای عکس را در ویندوز سرور دانلود و نصب کنید و بسیاری از ویژگی های ضروری ویندوز مانند Notepad در ویندوز سرور موجود است.
با این حال، Windows Server و Windows Pro/Home تفاوت های بیشتری نسبت به شباهت دارند. برخی از آنها را مرور می کنیم.
ویندوز سرور شامل نرم افزار مدیریت سازمانی است
از آنجایی که ویندوز سرور برای مشاغل طراحی شده است، نرم افزارهای سازمانی زیادی را شامل می شود. در زیر چند نقش وجود دارد که سرور می تواند با این ابزارها انجام دهد:
اکتیو دایرکتوری: اکتیو دایرکتوری یک سرویس مدیریت کاربر است که به سرور اجازه می دهد تا به عنوان یک کنترل کننده دامنه عمل کند. به جای اینکه هر کاربر به یک رایانه محلی وارد شود، کنترل کننده دامنه تمام احراز هویت حساب کاربری را مدیریت می کند.
DHCP: Dynamic Host Configuration Protocol پروتکلی است که به سرور اجازه می دهد تا به طور خودکار آدرس های IP را به تمام دستگاه های موجود در شبکه اختصاص دهد. در خانه، روتر شما احتمالاً این کار را انجام خواهد داد. با این حال، در یک محیط تجاری، کارکنان فناوری اطلاعات می توانند از عملکرد بیشتر DHCP در سرور ویندوز استفاده کنند.
فایل و ذخیره سازی: داشتن یک سرور فایل برای شرکت شما یکی دیگر از موارد استفاده رایج است. این به شما امکان می دهد داده های مهم را در یک مکان مرکزی نگه دارید و مجوزهایی را تنظیم کنید تا کنترل کنید چه کسی می تواند به چه فایل هایی دسترسی داشته باشد.
خدمات چاپ: اگر یک کسب و کار دارای ده ها چاپگر در سراسر ساختمان باشد، پیکربندی جداگانه آنها برای هر ایستگاه کاری جدید برای کارکنان فناوری اطلاعات اتلاف وقت است. نصب سرور چاپ به شما این امکان را می دهد که به راحتی چاپگرها را با رایانه جفت کنید و کارهای غیر ضروری را کاهش دهید.
سرویسهای بهروزرسانی ویندوز: اغلب، کسبوکارها نمیخواهند همه بهروزرسانیهای ویندوز فوراً وارد شوند. با تنظیم یک سرور به عنوان کنترلر Windows Update، می توانید تمام به روز رسانی های ایستگاه کاری را از طریق آن سرور هدایت کنید و قوانین خاصی را برای نحوه عملکرد آن پیکربندی کنید.
اینها تنها تعدادی از نقش های سرور هستند که Windows Server می تواند از عهده آنها برآید. به طور معمول، یک شرکت دارای چندین سرور خواهد بود که نقش های فوق را در چندین دستگاه تقسیم می کند.
نسخههای استاندارد ویندوز این قابلیتها را ندارند. شما می توانید برخی از ابزارهای شخص ثالث را برای تکرار برخی از این عملکردها نصب کنید، اما آنقدر قوی نخواهد بود.
ویندوز سرور محدودیت های سخت افزاری کمتری دارد
اکثر مردم نگران حداکثر مقدار رمی که می توانند در رایانه خود قرار دهند، نیستند. نصب ویندوز ۱۰ پرو ۶۴ بیتی به شما امکان می دهد تا ۲ ترابایت رم را نصب کنید. با این حال، نصب ۱ ترابایت رم قابل بحث نیست، زیرا اکثر کاربران بیش از ۳۲ گیگابایت رم در سیستم خود ندارند.
تا ۲۴ ترابایت رم ویندوز سرور را پشتیبانی می کند. همچنین به شما امکان می دهد تا از ۶۴ سوکت CPU استفاده کنید که بسیار بزرگتر از دو سوکتی است که ویندوز ۱۰ پرو پشتیبانی می کند.
این ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما دلایل خوبی برای این عناوین سخت افزاری بالا وجود دارد. یک سرور می تواند عملکردهای مهمی را برای صدها نفر در یک تجارت تامین کند، بنابراین اغلب باید بسیار قدرتمند باشد.
به عنوان مثال، سروری که دهها ماشین مجازی را اجرا میکند، به رم زیادی نیاز دارد تا همه آنها به طور همزمان کار کنند. این به یکی دیگر از عوامل مهم ویندوز سرور اشاره می کند: همیشه روی سخت افزار فیزیکی اجرا نمی شود. برخی از کسب و کارها چندین سرور فیزیکی می خرند، سپس بسیاری از ماشین های مجازی (با ویندوز سرور) را روی آنها اجرا می کنند تا عملکردهای مختلفی مانند مواردی که در بالا توضیح داده شد را انجام دهند.
اجرای ماشینهای مجازی در ویندوز سرور
یکی از مهمترین ویژگیهایی که ویندوز سرور را از نسخههای خانگی و معمولی متمایز میکند، پشتیبانی پیشرفته از مجازیسازی (Virtualization) است. مایکروسافت از نسخه ویندوز سرور ۲۰۰۸ به بعد، Hyper-V را به عنوان یک نقش سرور در نظر گرفت که به کاربران امکان اجرای چندین ماشین مجازی را در یک سختافزار واحد میدهد.
Hyper-V در ویندوز سرور
Hyper-V به سازمانها اجازه میدهد تا از منابع سختافزاری خود به طور بهینهتری استفاده کنند و بدون نیاز به سختافزارهای متعدد، چندین سیستم عامل و سرویس مختلف را به صورت ایزوله اجرا نمایند. این موضوع مزایای زیادی دارد، از جمله:
کاهش هزینههای سختافزاری
افزایش قابلیت انعطافپذیری در توسعه و استقرار نرمافزارها
امکان گرفتن Snapshot از ماشینهای مجازی و بازیابی سریع
مدیریت آسانتر منابع و تخصیص RAM و CPU به ماشینهای مجازی مختلف
سناریوهای کاربردی مجازیسازی
محیطهای تست و توسعه: تیمهای برنامهنویسی میتوانند برای آزمایش برنامههای خود ماشینهای مجازی متعددی با نسخههای مختلف سیستمعامل اجرا کنند.
ایزولهسازی سرویسها: به جای نصب چندین سرویس روی یک سیستم عامل و بروز تداخل، هر سرویس را میتوان روی یک ماشین مجازی مجزا راهاندازی کرد.
افزایش پایداری و امنیت: اگر یک ماشین مجازی دچار خطا یا حمله شود، تأثیر آن به سایر ماشینها منتقل نمیشود.
مجوزدهی در ویندوز سرور
یکی دیگر از تفاوتهای اساسی بین نسخههای معمولی ویندوز و ویندوز سرور، در نحوه مجوزدهی (Licensing) آن است. برخلاف نسخههای خانگی که با خرید یک نسخه ویندوز برای یک دستگاه کافی است، ویندوز سرور از مدلهای پیچیدهتری مانند CAL (Client Access License) استفاده میکند.
انواع CAL:
User CAL: مجوزی برای یک کاربر خاص که میتواند از هر دستگاهی به سرور متصل شود.
Device CAL: مجوزی برای یک دستگاه خاص، صرفنظر از اینکه چه کسی از آن استفاده میکند.
بسته به ساختار سازمان و نیاز کاربران، باید تصمیم گرفت که کدام نوع CAL مناسبتر است. همچنین، برای ویژگیهای پیشرفتهتر مانند Remote Desktop Services یا Exchange Server نیز مجوزهای اضافی مورد نیاز خواهد بود.
بهروزرسانیها و پشتیبانی بلندمدت
ویندوز سرور برخلاف نسخههای خانگی ویندوز، معمولاً دارای دوره پشتیبانی بلندمدت (Long-Term Servicing Channel یا LTSC) است. این یعنی نسخههای LTSC ویندوز سرور به مدت ۱۰ سال (۵ سال پشتیبانی اصلی + ۵ سال پشتیبانی تمدیدی) آپدیتهای امنیتی دریافت میکنند.
این ویژگی برای سازمانهایی که به ثبات، پایداری و بهروزرسانیهای قابل پیشبینی نیاز دارند بسیار مهم است. در مقابل، نسخههای نیمهسالی (Semi-Annual Channel یا SAC) که در برخی نسخهها مانند Windows Server 2016 و 2019 عرضه شدند، بیشتر برای محیطهای ابری و توسعه سریع مناسب هستند و پشتیبانی کوتاهتری دارند.
نتیجه گیری
ویندوز سرور یک سیستمعامل قدرتمند و چندمنظوره است که برای پاسخگویی به نیازهای شبکهای و سازمانی طراحی شده است. در حالی که شباهتهای ظاهری با ویندوز معمولی دارد، اما در عمق ساختار، امکانات، نحوه پیکربندی و هدف استفاده کاملاً متفاوت است. از ویژگیهای مهم آن میتوان به نقشهای سرور، مجازیسازی، محدودیتهای سختافزاری بالا و مدلهای مجوزدهی پیشرفته اشاره کرد.
اگرچه ممکن است برای کاربران خانگی ویندوز سرور بیش از حد پیچیده یا غیر ضروری باشد، اما در دنیای کسبوکارها و شبکههای بزرگ، یک ابزار حیاتی محسوب میشود که بهرهوری و امنیت سیستمهای اطلاعاتی را تضمین میکند.