رابط برنامه نویسی اپلیکیشن یا API چیست؟

API یا رابط برنامه نویسی اپلیکیشن چیست؟

API رابط برنامه نویسی مجموعه ای از تعاریف و پروتکل ها برای ایجاد و ادغام نرم افزارهای کاربردی است. API مخفف رابط برنامه نویسی برنامه است.

API ها به محصول یا خدمات شما اجازه می دهند بدون نیاز به نحوه اجرای آنها با سایر محصولات و خدمات ارتباط برقرار کند. این می تواند توسعه برنامه را ساده کرده و در زمان و هزینه شما صرفه جویی کند. هنگام طراحی ابزارها و محصولات جدید – یا مدیریت ابزارهای موجود – API به شما انعطاف می بخشد. ساده سازی طراحی ، مدیریت و استفاده ؛ و فرصت هایی را برای نوآوری فراهم می کند.

بنابراین گاهی اوقات API رابط برنامه نویسی ها به عنوان قرارداد در نظر گرفته می شوند. با اسناد و مدارکی که نشان دهنده توافق بین طرفین است: اگر طرف ۱ یک درخواست از راه دور با ساختار خاصی ارسال کند ، نرم افزار طرف ۲ اینگونه پاسخ می دهد.

از آنجا که API ها نحوه ادغام اجزای برنامه جدید را در معماری موجود ساده می کند ، به تیم های تجاری و فناوری اطلاعات کمک می کند.

نیازهای تجاری اغلب در واکنش به تغییر بازارهای دیجیتالی به سرعت تغییر می کند. جایی که رقبای جدید می توانند یک صنعت را با یک برنامه جدید تغییر دهند. به منظور حفظ رقابت ، حمایت از توسعه سریع و استقرار خدمات نوآورانه مهم است.

توسعه برنامه های کاربردی مبتنی بر ابر یک راه قابل تشخیص برای افزایش سرعت توسعه است و متصل به معماری برنامه های سرویس های کوچک از طریق API ها است.

API یا رابط برنامه نویسی ها یک روش ساده برای اتصال زیرساخت های شخصی شما از طریق توسعه برنامه های مبتنی بر ابر هستند ، اما همچنین به شما امکان می دهند داده های خود را با مشتریان و سایر کاربران خارجی به اشتراک بگذارید.

API های عمومی ارزش تجاری منحصر به فردی را نشان می دهند زیرا می توانند نحوه ارتباط شما با شرکای خود را ساده کرده و گسترش دهند و همچنین از داده های شما به طور بالقوه درآمدزایی کنند (API  Google Maps یک مثال محبوب است).

برای مثال ، یک شرکت توزیع کننده کتاب تصور کنید. توزیع کننده کتاب می تواند به مشتریان خود یک برنامه ابری بدهد که به کارمندان کتابفروشی امکان می دهد در دسترس بودن کتاب را با توزیع کننده بررسی کنند. بنابراین توسعه این برنامه می تواند گران باشد ، محدود به پلت فرم ، و نیاز به زمان طولانی توسعه و نگهداری مداوم دارد.

متناوبا، توزیع کننده کتاب می تواند یک API برای بررسی موجودی سهام ارائه دهد. این رویکرد چندین مزیت دارد:

اجازه دسترسی مشتریان به داده ها از طریق API به آنها کمک می کند تا اطلاعات موجودی خود را در یک مکان واحد جمع آوری کنند.
تا زمانی که رفتار API تغییر نکند ، توزیع کننده کتاب می تواند سیستم های داخلی خود را بدون تأثیر بر مشتریان تغییر دهد.
با یک API در دسترس عموم ، توسعه دهندگان که برای توزیع کننده کتاب ، فروشندگان کتاب یا اشخاص ثالث کار می کنند می توانند برنامه ای را برای کمک به مشتریان در پیدا کردن کتاب های مورد نظر خود ایجاد کنند. این می تواند منجر به فروش بیشتر یا سایر فرصت های تجاری شود.

به طور خلاصه ، API ها به شما امکان می دهند با حفظ امنیت و کنترل دسترسی به منابع خود را باز کنید. نحوه دسترسی و چگونگی ان به شما بستگی دارد. بنابراین امنیت API همه چیز در مورد مدیریت خوب API است که شامل استفاده از یک دروازه API است. اتصال به API ها و ایجاد برنامه هایی که داده ها یا عملکردهایی را که API ها در معرض آنها هستند مصرف می کنند ، می تواند با یک پلت فرم یکپارچه سازی توزیع شده که همه چیز را متصل می کند – از جمله سیستم های قدیمی و اینترنت اشیاء Internet of Things (IoT) را انجام دهد.

سه رویکرد برای سیاست های انتشار API وجود دارد.

خصوصی: API فقط برای استفاده داخلی است. این به شرکت ها بیشترین کنترل را بر API خود می دهد.

شریک: API با شرکای تجاری خاصی به اشتراک گذاشته می شود. این می تواند جریانهای اضافی را بدون آسیب رساندن به کیفیت ارائه دهد.

عمومی: API برای همه در دسترس است. این به اشخاص ثالث اجازه می دهد برنامه هایی را توسعه دهند که با API شما تعامل داشته باشند و می توانند منبعی برای نوآوری باشند.

نوآوری با API ها

افشای API های شما به شرکا یا عموم می تواند:

• ایجاد کانالهای درآمد جدید یا گسترش کانالهای موجود.
• دامنه برند خود را گسترش دهید.
• تسهیل نوآوری باز یا بهبود کارایی از طریق توسعه و همکاری خارجی.

عالی به نظر می رسد ، درست است؟ اما چگونه API ها می توانند همه این کارها را انجام دهند؟

بنابراین بیایید به مثال شرکت پخش کننده کتاب بازگردیم.

فرض کنید یکی از شرکای شرکت برنامه ای را توسعه می دهد که به مردم کمک می کند کتاب را در قفسه های کتابفروشی پیدا کنند. همچنین این تجربه بهتر خریداران بیشتری را به کتابفروشی – مشتری توزیع کننده – می آورد و یک کانال درآمد موجود را گسترش می دهد.

شاید شخص ثالث از API عمومی برای توسعه برنامه ای استفاده کند که به مردم امکان می دهد کتابها را مستقیماً از توزیع کننده به جای فروشگاه خریداری کنند. این یک کانال درآمد جدید برای توزیع کننده کتاب باز می کند.

اشتراک API ها با شرکای منتخب یا کل جهان می تواند تأثیرات مثبتی داشته باشد. هر مشارکتی شناخت برند شما را فراتر از تلاش های بازاریابی شرکت شما گسترش می دهد. باز کردن فناوری برای همه ، مانند API عمومی ، توسعه دهندگان را تشویق می کند تا اکوسیستمی از برنامه ها را در اطراف API شما بسازند. افراد بیشتری که از فناوری شما استفاده می کنند به این معنی است که افراد بیشتری به احتمال زیاد با شما تجارت می کنند.

بنابراین عمومی شدن فناوری می تواند منجر به نتایج بدیع و غیر منتظره شود. این نتایج گاهی کل صنایع را مختل می کند. برای شرکت توزیع کننده کتاب ما ، شرکتهای جدید – به عنوان مثال خدمات قرض گرفتن کتاب – می توانند شیوه تجارت خود را بطور اساسی تغییر دهند. API های اشتراکی و عمومی به شما کمک می کنند از تلاش های خلاقانه جامعه ای بزرگتر از تیم توسعه دهندگان داخلی خود استفاده کنید. ایده های جدید می توانند از هر جایی به وجود آیند و شرکت ها باید از تغییرات بازار خود آگاه بوده و آماده عمل به آنها باشند. API ها می توانند کمک کنند.

تاریخچه ای فوق العاده مختصر از API ها

API ها در روزهای اولیه رایانه ، درست قبل از رایانه شخصی ظاهر شدند. در آن زمان ، معمولاً از API به عنوان کتابخانه برای سیستم عامل ها استفاده می شد. API تقریباً همیشه در سیستم هایی که بر روی آن کار می کرد که محلی بود ، اگرچه گاهی اوقات پیام هایی را بین پردازنده های اصلی ارسال می کرد. پس از نزدیک به ۳۰ سال ، API ها از محیط های محلی خود خارج شدند. در اوایل دهه ۲۰۰۰ ، آنها به یک فناوری مهم برای ادغام از راه دور داده ها تبدیل شدند.

کلام آخر

API های راه دور برای تعامل از طریق یک شبکه ارتباطی طراحی شده اند. منظور از “راه دور” این است که منابعی که توسط API دستکاری می شوند در خارج از رایانه هستند که درخواست را انجام می دهند. از آنجا که بیشترین شبکه ارتباطی اینترنت است ، بیشتر API ها بر اساس استانداردهای وب طراحی می شوند. همه API های راه دور API های وب نیستند ، اما این درست است که فرض کنیم API های وب از راه دور هستند.

همچنین API های وب معمولاً از HTTP برای پیام های درخواست استفاده می کنند و تعریفی از ساختار پیام های پاسخ ارائه می دهند. این پیام های پاسخ معمولاً به شکل یک فایل XML یا JSON است. هر دو XML و JSON فرمت های ترجیحی هستند زیرا داده ها را به گونه ای ارائه می دهند که دستکاری آن برای برنامه های دیگر آسان است.