معرفی بهترین محیط های دسکتاپ لینوکس

لیستی از زیباترین دسکتاپ های لینوکس به مزایا و معایب آنها نگاهی بیندازید. و ببینید از کدام محیط دسکتاپ باید استفاده کنید.

محیط دسکتاپ معمولاً هسته اصلی سیستم دسکتاپ لینوکس شما از نظر ظاهر و احساس است. اگر تجربه کاربری خوبی نداشته باشید، استفاده از توزیع لینوکس در دسکتاپ دشوار خواهد بود.

بنابراین، بهترین محیط دسکتاپ موجود کدام است؟ امتحان کردن تک تک محیط های دسکتاپ کاری بسیار زمان بر و خسته کننده است.

۱ – KDE

KDE یکی از محبوب ترین محیط های دسکتاپ است. همچنین می توانید آن را به عنوان دسکتاپ “Plasma” معرفی کنید. اگرچه انتخاب اصلی من نیست، اما بسیار قابل تنظیم و بسیار سبک وزن است.

بله، به نظر می رسد KDE توانسته است XFCE را به عنوان یکی از سبک ترین محیط های دسکتاپ شکست دهد. نه تنها به تست جیسون محدود نمی شود، بلکه مقایسه ها و تست های متعددی را خواهید دید که به همان نتیجه اشاره می کنند.

KDE همچنین اتصال تلفن خود را با سیستم لینوکس با استفاده از KDE Connect آسان تر می کند. همچنین ادغام مرورگر پلاسما را خواهید یافت که تلفن شما را مستقیماً به مرورگر شما برای برقراری ارتباط سریع وصل می کند.

به طور کلی، به نظر می رسد KDE یک محیط دسکتاپ فوق العاده سبک وزن است و در عین حال یکی از انعطاف پذیرترین محیط ها می باشد.

برخی از توزیع‌های لینوکس که از KDE به عنوان پیش‌فرض استفاده می‌کنند، openSUSE، Kubuntu و KDE Neon هستند.

مزایا :

رابط کاربری مدرن و شیک
تجربه بسیار قابل تنظیم و انعطاف پذیر
چندین ابزار مفید داخلی
بسیار سبک وزن

معایب :

گزینه ها و ابزارهای سفارشی سازی ممکن است برای تازه کارها کمی بیش از حد طاقت فرسا باشد که منجر به سردرگمی بالقوه شود.

۲ – MATE

محیط دسکتاپ MATE مبتنی بر گنوم ۲ است. MATE در ابتدا برای کاربرانی که از آخرین تکرار پوسته گنوم – گنوم ۳ – ناامید شده بودند، توسعه داده شد.

با وجود اینکه مبتنی بر GNOME 2 خوب قدیمی است، تیم MATE محیط دسکتاپ را به دلایل زیادی بهبود بخشیده است. برای دریافت ایده، ممکن است بخواهید بررسی کنید که اوبونتو MATE 20.04 چه چیزی را ارائه می دهد.

اگر اوبونتو MATE 20.04 را مثال بزنیم، دسکتاپ MATE تقریبا برای همه مناسب است. و البته، مخصوصاً برای کسانی که عاشق گنوم ۲ هستند اما از گنوم جدید متنفرند. علاوه بر تجربه کاربری، لازم به ذکر است که این یک محیط دسکتاپ سبک نیز هست.

MATE با مجموعه ای از برنامه های کاربردی پایه ارائه می شود و شامل تعدادی ابزار مفید داخلی است.

اوبونتو MATE یکی از طعم های رسمی اوبونتو است که از دسکتاپ MATE استفاده می کند. برخی دیگر از توزیع‌های محبوب لینوکس مانند Linux Mint، Manjaro و غیره نیز نسخه‌های MATE توزیع‌های خود را ارائه می‌دهند.

مزایا :

استفاده آسان و تجربه قوی
سبک وزن
ساده و در عین حال قابل تنظیم

معایب :

ممکن است بصری ترین تجربه کاربری را ارائه ندهد

۳ – GNOME

مسلماً گنوم محبوب ترین محیط دسکتاپ موجود است. بسیاری از توزیع‌های محبوب لینوکس از گنوم به‌عنوان محیط دسک‌تاپ پیش‌فرض خود استفاده می‌کنند و دارای فورک‌های محبوبی مانند Cinnamon است.

GNOME طوری طراحی شده است که استفاده از آن آسان و قابل تنظیم باشد. هدف رابط کاربری ارائه یک تجربه منحصر به فرد (نوعی برای موبایل و دسکتاپ است).

متأسفانه گنوم یک محیط دسکتاپ سبک وزن نیست. بنابراین، اگر به دنبال نصب یک توزیع لینوکس بر روی رایانه های قدیمی یا سیستم هایی با کمتر از ۴ گیگ رم هستید، انتخاب خوبی نیست.

خوب است که می بینیم که گنوم با انتشار اخیر گنوم ۳٫۳۶ روی جنبه عملکرد چیزها نیز تمرکز کرده است.

بنابراین، اگر می‌خواهید یک تجربه کاربری خوب با چیزی متفاوت از طرح‌بندی سنتی ویندوز داشته باشید، گنوم باید بهترین انتخاب باشد.

برخی از توزیع‌های اصلی که از GNOME استفاده می‌کنند عبارتند از Debian، Fedora، openSUSE و Ubuntu. فراموش نکنید که Pop OS 20.04 همچنین دارای چیزهای خوب بسیاری همراه با محیط دسکتاپ گنوم است.

مزایا :

رابط کاربری مدرن و لمسی
می تواند عملکردها را از طریق برنامه های افزودنی پوسته گنوم گسترش دهد
قابل تنظیم

معایب :

برای کامپیوترهای قدیمی مناسب نیست
رابط کاربری برای یک کاربر ویندوز طراحی نشده است

۴ – Cinnamon

Cinnamon، چنگال گنوم ۳، در ابتدا به عنوان محیط دسکتاپ پیش فرض برای لینوکس مینت توسعه داده شد. این به دلیل شباهت هایش با رابط کاربری ویندوز شناخته شده است که به کاربران جدید لینوکس کمک می کند تا به راحتی از آن استفاده کنند.

Cinnamon سعی می کند خود را به عنوان یک محیط دسکتاپ مدرن معرفی کند در حالی که یک رابط کاربری سنتی ارائه می دهد. و کم بودن منابع، Cinnamon را به یک انتخاب متعادل برای بسیاری از کاربران لینوکس تبدیل می کند.

مزایا :

ظاهری براق و صیقلی
رابط کاربری آشنا
بسیار قابل تنظیم

معایب :

ممکن است بصری ترین تجربه کاربری را ارائه ندهد

۵ – Budgie

دسکتاپ Budgie توسط پروژه Solus توسعه یافته است. اگر نمی‌دانستید، Solus یک توزیع مستقل لینوکس است که در آن از فناوری‌های GNOME مانند GTK برای توسعه محیط دسکتاپ Budgie استفاده می‌کنند.

این مجموعه ترکیبی از رابط کاربری مدرن و یک رابط کاربری سنتی است. این دقیقاً دارای منابع سنگین نیست، اما یک محیط دسکتاپ کاملاً سبک نیز نیست.

اوبونتو Budgie – یک طعم رسمی اوبونتو، دسکتاپ Budgie را به عنوان پیش فرض دارد. تعداد زیادی از توزیع های اصلی از محیط دسکتاپ Budgie خارج از جعبه پشتیبانی نمی کنند. بنابراین، بهتر است در بیشتر موارد از Solus یا Ubuntu Budgie استفاده کنید.

مزایا :

محکم و شهودی
رابط کاربری مدرن، ظاهری زیبا
تجربه دسکتاپ بدون درز

معایب :

فقط در چند توزیع موجود است (می توان آن را به صورت دستی نصب کرد)

۶ – LXQt

LXQt یک محیط دسکتاپ سبک Qt است. در مقایسه با LXDE، می توان با اطمینان گفت که LXQt در واقع یک محیط دسکتاپ سبک است و در عین حال تجربه کاربری بهتری نسبت به LXDE (از نظر ظاهر و احساس آن) ارائه می دهد.

نحوه دسترسی به فضای ذخیره سازی دسکتاپ ویندوز در تلفن اندرویدی

نه تنها زیباترین دسکتاپ های لینوکس از نظر تئوری، بلکه متوجه شدیم که آن را جایگزینی عالی برای LXDE در Lubuntu 20.04 کرده ایم.

اگرچه LXQt سعی می کند ظاهری مدرن را بدون در نظر گرفتن عملکرد ارائه دهد، هنوز بصری ترین تجربه موجود نیست. البته، اگر به عملکرد بیش از ظاهر و احساس نیاز دارید، LXQt انتخابی چشمگیر است.

مزایا :

عملکرد بسیار سریع و سبک وزن
رابط کاربری مناسب برای محیط دسکتاپ سبک

معایب :

رابط کاربری ممکن است غیر جذاب به نظر برسد
زیاد قابل تنظیم نیست
فقط در چند توزیع موجود است (می توان آن را به صورت دستی نصب کرد)

۷ – Xfce

Xfce یکی از سبک ترین محیط های دسکتاپ موجود است. زیباترین دسکتاپ های لینوکس برخلاف LXQt، بسیاری از توزیع‌های اصلی لینوکس از نسخه‌های XFCE پشتیبانی می‌کنند.

Xfce در منابع کم است، اما ثابت کرده است که یک تجربه کاربری غنی از ویژگی ها را ارائه می دهد. اگر به یک محیط دسکتاپ مبتنی بر عملکرد و بدون نیاز به سفارشی سازی پیشرفته نیاز دارید، Xfce یک انتخاب عالی است.

برای مثال، توصیه می‌کنم برداشت‌های اولیه ما را در Zorin OS 15 Lite که محیط دسک‌تاپ Xfce را به‌عنوان پیش‌فرض شامل می‌شود، بررسی کنید.

توزیع‌های اصلی لینوکس مانند Manjaro Linux، Xubuntu، MX Linux، Zorin OS Lite و چندین مورد دیگر Xfce را به عنوان محیط دسک‌تاپ پیش‌فرض نشان می‌دهند.

مزایا :

سبک وزن و سازگار با سخت افزار قدیمی
مدرن و از نظر بصری جذاب
رابط کاربری آشنا مانند ویندوز

معایب :

بدون سفارشی سازی پیشرفته

۸ – Deepin

گاهی اوقات ارائه گزینه های سفارشی سازی یا کم توجهی به منابع کافی نیست. بسیاری از کاربران هستند که با به خطر انداختن عملکرد محیط دسکتاپ، رابط کاربری چشم شیرین را ترجیح می دهند.

این زمانی است که محیط دسکتاپ Deepin به صحنه می آید. ممکن است یک رابط کاربری macOS ارائه دهد، اما به دلیل انیمیشن ها و چیدمان، ظاهر و احساس محیط دسکتاپ Deepin قابل قدردانی است.

در ابتدا، فقط در سیستم عامل Deepin در دسترس بود، اما اکنون به تدریج به برخی دیگر از توزیع ها نیز اضافه می شود. اخیراً یک پروژه جالب (UbuntuDDE) توانسته آن را در بالای اوبونتو قرار دهد. این نسبتا جدید نیست اما به آرامی توسط سایر توزیع های لینوکس پذیرفته می شود.

مزایا :

رابط کاربری چشم آب نبات
انیمیشن های شیک

معایب :

مصرف منابع سنگین و در مواقعی تنبل است

نتیجه گیری

برای انتخاب بهترین محیط دسکتاپ لینوکس، باید به نیازهای خود توجه کنید:

• KDE: سبک، بسیار قابل تنظیم، اما پیچیده برای تازه‌کارها.
• MATE: ساده، سبک، مناسب سیستم‌های قدیمی.
• GNOME: مدرن و قابل تنظیم، اما سنگین.
• Cinnamon: آشنا برای کاربران ویندوز، اما ساده‌تر از نظر بصری.
• Budgie: مدرن و زیبا، اما محدود به توزیع‌های خاص.
• LXQt و Xfce: بسیار سبک برای سیستم‌های ضعیف‌تر.
• Deepin: زیبا و شیک، اما سنگین و منابع‌بر.

اگر به عملکرد نیاز دارید، Xfce و LXQt خوبند؛ اگر زیبایی مهم است، GNOME یا Deepin را انتخاب کنید.